1897-ҳадис

1897. Яна у киши розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ким вафот этсаю, унинг зиммасида рўза (қазо)си бўлса, яқинлари ўша рўзани тутсин», дедилар.

Муттафақун алайҳ.

Бу ҳадисдан ўлган киши учун унинг яқинлари қазо рўзасини тутиб бериши жоизлиги тушунилади.

Яқинлари - меросхўрлар ёки меросхўр бўлмаганлар ҳамдир.

1897 - وَعَنْهَا رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَنْ مَاتَ وَعَلَيْهِ صَوْمٌ، صَامَ عَنْهُ وَلِيُّهُ». مُتَّفَقٌ عَلَيهِ [خ 1952، م 1147].

وَالْمُخْتَارُ: جَوَازُ الصَّوْمِ عَمَّنْ مَاتَ وَعَلَيْهِ صَوْمٌ؛ لِهَذَا الْحَدِيثِ، وَالْمُرَادُ بِالْوَليِّ: الْقَرِيبُ، وَارِثاً كَانَ أَوْ غَيْرَ وَارِثٍ.


Улашиш
|
|
Нусха олиш