688 - وَعَنْهُ قَالَ: قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ؛ أَلَا تَسْتَعْمِلُنِي؟ فَضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَى مَنْكِبِي، ثُمَّ قَالَ: «يَا أَبَا ذَرٍّ؛ إنَّكَ ضَعِيفٌ، وَإنَّهَا أَمَانَةٌ، وَإنَّهَا يَومَ القِيَامَةِ خِزْيٌ وَنَدَامَةٌ، إِلَّا مَنْ أَخَذَهَا بِحَقِّهَا، وَأَدَّى الَّذِي عَلَيْهِ فِيْهَا». رَوَاهُ مُسْلِمٌ [1825].

1. Яна у кишидан ривоят қилинади:

«Эй Аллоҳнинг Расули, мени (бирор жойга) бошлиқ қилмайсизми?» дедим. У зот қўллари билан елкамга қоқиб, сўнг шундай дедилар: «Эй Абу Зарр, сен заифсан, у (бошлиқлик) эса омонатдир. Бу нарса Қиёмат куни уни ҳақли равишда олиб, зиммасидагини адо этганлардан бошқаларга хорлик ва надомат бўлади».

 Имом Муслим ривояти.