699-ҳадис

699 - وَعَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا قَالَتْ: كُنَّ أَزْواجُ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ عِنْدَهُ، فَأْقْبَلَتْ فَاطِمَةُ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا تَمْشِي مَا تَخْطِيءُ مِشْيَتُهَا مِنْ مِشْيَةِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ شَيْئًا، فَلَمَّا رَآهَا رَحَّبَ بِهَا وَقَالَ: «مَرْحَبًا بِابْنَتِي» ثُمَّ أَجْلَسَهَا عَنْ يَمِيِنِهِ أَوْ عَنْ شِمَالِهِ، ثُمَّ سَارَّهَا فَبَكَتْ بُكَاءً شَدِيدًا، فَلَمَّا رَأَى جَزَعَهَا سَارَّهَا الثَّانِيةَ فَضَحِكَتْ، فَقُلْتُ لَهَا: خَصَّكَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ مِنْ بَيْنِ نِسَائِهِ بِالسِّرَارِ، ثُمَّ أَنْتِ تَبْكِينَ؟ فَلَمَّا قَامَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ سَأَلْتُهَا: مَا قَالَ لَكِ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ؟ قَالَتْ: مَا كُنْتُ لأُفْشِيَ عَلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ سِرَّهُ. فَلَمَّا تُوُفِّيَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قُلْتُ: عَزَمْتُ عَلَيْكِ بِمَا لِي عَلَيْكِ مِنَ الحَقِّ، لَمَا حَدَّثْتِنِي مَا قَالَ لَكِ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ؟ فَقَالَتْ: أَمَّا الآنَ فَنَعَمْ، أَمَّا حِينَ سَارَّنِي فِي الْمَرَّةِ الأُولَى فَأَخْبَرَنِي «أَنَّ جِبْرِيلَ كَانَ يُعَارِضُهُ القُرْآنُ فِي كُلِّ سَنَةٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ، وَأَنَّهُ عَارَضَهُ الآنَ مَرَّتَيْنِ، وَإِنِّي لاَ أُرَى الأَجَلَ إلاَّ قَدِ اقْتَرَبَ، فَاتَّقِي اللهَ وَاصْبِرِي، فَإنَّهُ نِعْمَ السَّلَفُ أَنَا لَكِ» فَبَكَيْتُ بُكَائِيَ الَّذِي رَأَيْتِ، فَلَمَّا رَأَى جَزَعِي سَارَّني الثَّانِيَةَ، فَقَالَ: «يَا فَاطِمَةُ أَمَا تَرْضِينَ أَنْ تَكُونِي سَيِّدَةَ نِسَاءِ المُؤْمِنِينَ، أَوْ سَيِّدَةَ نِسَاءِ هَذِهِ الأُمَّةِ؟» فَضَحِكْتُ ضَحِكِي الَّذِي رَأَيْتِ. مُتَّفَقٌ عَلَيهِ، وَهَذَا لَفْظُ مُسْلِمٍ [خ 6285، م 2450].

  1. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг аёллари у зотнинг ҳузурида ўтиришган эди. Шу пайт Фотима кириб келди. Унинг юриши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг юришларидан асло фарқ қилмас эди. У зот уни кўрдилар-да, уни хушлаб, «Марҳабо, қизим», дедилар. Сўнгра уни ўнг [ёки чап] томонларига ўтқаздилар. Сўнг унга нимадир деб пичирлаган эдилар, у қаттиқ йиғлаб юборди. Унинг қайғусини кўриб, унга иккинчи марта пичирлаган эдилар, у кулди. Мен унга (Фотимага) «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам аёллари ичида сенга алоҳида сир гап айтадилар-у, сен йиғлайсанми?» дедим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам туриб кетганларидан сўнг эса ундан «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сенга нима дедилар?» деб сўрадим. У: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг сирларини ошкор қилмайман», деди.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам вафот этганларидан сўнг «Сендаги ҳаққим ила онт ичиб айтаманки, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг сенга айтганларини менга ҳам айтиб берасан», дедим. У шундай деди: «Энди майли. Биринчи бора пичирлаганларида у зот менга: «Жаброил менга Қуръонни ҳар йили бир [ёки икки] маротаба тўлиқ ўқиб берар эди, бу йил эса икки маротаба ўқиб берди. Мен ажалим яқинлашди деб ўйлаяпман. Аллоҳга тақво қил, сабр қил, мен сен учун энг яхши салафман», дедилар. Сен кўрганингда шунга йиғлаган эдим. У зот менинг қайғуга ботганимни кўриб, менга иккинчи маротаба пичирлаб, «Эй Фотима, мўминларнинг аёлларининг саййидаси [ёки ушбу уммат аёлларининг саййидаси] бўлишга рози бўлмайсанми?» дедилар. Сен кўрганингда шунга кулган эдим».

Муттафақун алайҳ. Лафз Имом Муслимники.

Улашиш
|
|
Нусха олиш