Абу Саид ал-Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай деганлар: «Мусулмоннинг изор тутиши болдиргача бўлиб, у билан тўпиқнинг орасида бўлса ҳам, танглик йўқ [ёки гуноҳ йўқ]. Тўпиқдан пастга тушгани дўзахдадир. Ким изорини кибрланиб судраб юрса, Аллоҳ азза ва жалла унга (раҳмат ила) назар солмайди».
Абу Довуд саҳиҳ иснод ила ривоят қилдилар.
812 - وَعَنْ أَبِي سَعِيدٍ الخُدْرِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ «إزْرَةُ الْمُسْلِمِ إِلَى نِصْفِ السَّاقِ، وَلَا حَرَجَ - أَوْ لَا جُنَاحَ - فِيْمَا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الكَعْبَيْنِ، مَا كَانَ أَسْفَلَ مِنَ الكَعْبَينِ فَهَوُ فِي النَّارِ، وَمَنْ جَرَّ إِزَارَهُ بَطَراً لَمْ يَنْظُرِ اللهُ إِلَيْهِ». رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ بِإِسْنَادٍ صَحِيحٍ [4093].