914-ҳадис

  2-боб. Бемор учун ўқиладиган нарсалар

914. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Бир кишининг бирор дарддан шикоят қилса ёки ярами, жароҳатми бўлса, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам панжаларини бундай қилиб, – Суфён шундай деб, саббобасини ерга қўйиб, сўнг кўтарди – «Бисмиллааҳ. Турбату арзина бирийқоти баъзина, лийушфа биҳи сақиймунаа, би изни Роббина» дер эдилар».

 

* Дуонинг маъноси: «Аллоҳнинг исми билан. Еримизнинг тупроғи, биримизнинг туфуги билан, Роббимизнинг изни ила беморимиз шифо топиши учун».

 

Муттафақун алайҳ.

2 - بَابُ مَا يُدْعَى بِهِ للْمَرِيضِ

914 - عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا: أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا اشْتَكَى الإِنْسَانُ الشَّيءَ مِنْهُ، أَوْ كَانَتْ بِهِ قَرْحَةٌ أَوْ جُرْحٌ، قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ بِإِصْبَعِهِ هَكَذَا - وَوَضَعَ سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ الرَّاوِي سَبَّابَتَهُ بِالأَرْضِ ثُمَّ رَفَعَهَا - وَقَالَ: «بِسْمِ اللهِ، تُربَةُ أَرْضِنَا، بِرِيقَةِ بَعْضِنَا، يُشْفَى بِهِ سَقِيمُنَا بِإِذْنِ رَبِّنَا». مُتَّفَقٌ عَلَيهِ [خ 5745، م 2194].


Улашиш
|
|
Нусха олиш