Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ким тонг отганда ва кеч кирганда «Субҳаналлоҳи ва биҳамдиҳи», деб юз марта айтса, қиёмат куни бирор киши ундан афзал бўла олмайди. Фақатгина у каби айтса ёки ундан зиёда қилса афзал бўлади холос», дедилар».

Имом Муслим ривояти.

Шарҳ: Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламдан собит бўлган зикрларни айтиш ҳар қандай ёмонликдан муҳофаза қилади. Мусулмон киши кунини зикр-Аллоҳни ёд этиш билан бошлаб, зикр билан ёпади. Ушбу дуо-зикрлари ила мўмин муҳофаза қилинади, Роббисини рози қилади. Шу сабабдан ҳам Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламдан саҳиҳ ҳадисларда баён қилинган тонгги ва кечки зикрларни ёд олади, ўқиб юради.

Ҳадисдан ўрганганларимиз 

1. Мусулмон киши тонги ва кечки зикрларни ёд олиб, ўқиб юришга эътиборли бўлади, рағбат қилади.
2. Зикрларни ҳадиси шарифларда баён қилинганидан зиёда ҳам қилмайди, камайтирмайди ҳам.
3. Мусулмон киши зикрлар сабабидан охиратда номаи аъмолида ажрлари кўп бўлишига имон келтиради, ишонади.