Абу Жуҳайм Абдуллоҳ ибн Ҳорис ибн Симма ал‑Ансорий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Агар намозхоннинг олдидан ўтувчи киши ўзига нима (гуноҳ) бўлишини билганида эди, (намозхоннинг) олдидан ўтишдан кўра қирқ (йил, ой, кун) тўхтаб туриш унинг учун яхшироқ бўлар эди», дедилар».
Ровий: «Қирқ кун» дедими, ёки «ой», ё «йил»ми, билолмадим», деган.
Муттафақун алайҳ.
Шарҳ: Намоз, банда билан роббиси ўртасидаги алоқадир. Банда намоздалик пайтида ўзини ҳокисор тутиб, буюк Роббиси қаршисида туради. Шу пайтда роббиси ва холиқи билан алоқада бўлган намозхоннинг олдидан кесиб ўтиши жоиз эмас. Замонавий илмларда ҳам машғулот пайтида гапирувчи билан тингловчи орасидаги алоқани узиб қўймаслик ҳақида огоҳлантирилади. Энди банда подшоҳлар подшоҳи ва еру‑осмонларнинг эгаси билан гаплашаётганда улар орасини кесиб ўтиш қандай бўлар экан?!
Бу ерда қанча муддат эканини ноаниқ айтиш, бу ҳолат хатарли эканидан огоҳлантиришдир. Намозхоннинг олдидан кесиб ўтмасдан балки, тугатишини кутиб туриш уни олдидан кесиб ўтишдан яхшироқдир.
Ҳадисдан ўрганганларимиз
119- عَنْ أَبي الجُهيْمِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الحَارِثِ بْنِ الصِّمَّةِ الأَنْصَارِيِّ رَضِيَ اللَّه عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ: «لَوْ يَعْلَمُ الْمَارُّ بَيْنَ يدي الْمُصَلِّي مَاذا عَلَيْهِ لَكَانَ أَنْ يَقِفَ أَرْبَعِينَ خَيْرا لَهُ مِنْ أَنْ يَمُرَّ بَيْنَ يَدَيْهِ».
قَالَ الرَّاوي: لا أَدْرِي: قَالَ أَرْبَعِين يَوما، أَو أَرْبَعِينَ شَهْرا، أَوْ أَرْبَعِينَ سَنَةً. مُتَّفَقٌ عَلَيهِ.