Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бойлик матоҳнинг кўплигида эмас, балки бойлик- нафснинг тўқлигидадир», дедилар».

Муттафақун алайҳ.

Шарҳ: Ислом бизга ҳаётни ўткинчи бир матоҳ деб қарашга ўргатади. Ҳаётдан мўътадиллик ва ҳикмат билан, исроф қилмасдан фойдаланишни буюради. Бошқаларнинг қўлидаги нарсадан умидвор бўлиб, таъмагирлик тўрига тушиб қолишдан огоҳлантиради. Чунки нафс агар таъмагирлик, ҳавойи нафс ортидан эргашиб, шаҳватга шўнғир экан, кишини абгор қилиб, нобуд этмагунча тўхтамайди. Нафсига қул бўлган банда эса дўзахга равона бўлади. У жой нақадар ёмон маскандир!

Ҳадисдан ўрганганларимиз 

1. Ҳақиқий бойлик нафсда бўлади, мол‑мулкда эмас.
2. Инсон кўплаб мол‑мулкка эга бўлиши мумкин, лекин камбағал ҳолида қолаверади. Шунча бойликка эга бўлишига қарамасдан мулкдор бўлиш ортидан қувишда бардавом бўлади.
3. Қаноатли ва иффатли бўлиш Исломнинг талабидир.
4. Ислом устки зоҳирга эътибор бермайди, балки у асл жавҳарига эътибор қаратади.