Абу Молик Ҳорис ибн Осим ал-Ашъарий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Поклик иймоннинг ярмидир. «Алҳамдулиллаҳ» тарозуни тўлдиради. «Субҳоналлоҳи валҳамдулиллаҳи» ер билан осмон ўртасини тўлдиради. Намоз нурдир. Садақа ҳужжатдир. Сабр зиёдир. Қуръон сенинг фойдангга ёки зарарингга ҳужжатдир. Ҳар кимса тонг оттириб, нафсини савдо қилади. Бу билан уни озод қилади ёки ҳалок қилади», дедилар.
Имом Муслим ривоятлари.
Шарҳ: Ушбу ҳадис пок бўлиб, таҳоратли бўлиш ва унда бардавом юриш мусулмон кишининг иймонининг ярмига далолат қилиб, унга риоя қилиши шарт эканини билдиради. Мусулмон киши "Субҳоналлоҳ" ва "Алҳамдулиллаҳ", деб айтиши Аллоҳга энг маҳбуб сўзлардан экани ҳамда намоз нур бўлиб, жаҳолат ва ширк зулумотидан сақловчи экани, садақа мусулмоннинг иймонли ва соғлом ақидада эканига далилдир. Албатта Қуръон қиёмат куни инсоннинг фойдаси ёки зарарига ҳужжат бўлишини баён қилдилар. Сўнгра пайғамбар алайҳиссалом, ҳар бир инсон амал қилади, лекин кимдир ўз нафсини қутқариш учун амал қилади ва яна кимдир ўзини ҳалок қилиш учун амал қилади, дея таълим бердилар.
Ҳадисдан ўрганганларимиз
9- وَعَنْ أَبِي مَالِكٍ الْحَارِثِ بْنِ عَاصِمِ الأَشْعَرِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ: «الطُّهُورُ شَطْرُ الإِيمَانِ، وَالْحَمْدُ للَّهِ تَمْلأُ الْمِيزَانَ وَسُبْحَانَ اللهِ وَالحَمْدُ للَّهِ تَمْلآنِ - أَوْ تَمْلأُ - مَا بَيْنَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ، وَالصَّلاَةُ نُورٌ، وَالصَّدَقَةُ بُرْهَانٌ، وَالصَّبْرُ ضِيَاءٌ، وَالْقُرْآنُ حُجَّةٌ لَكَ أَوْ عَلَيْكَ. كُلُّ النَّاسِ يَغْدُو، فَبِائِعٌ نَفْسَهُ فَمُعْتِقُهَا أَوْ مُوبِقُهَا» رَوَاهُ مُسْلِمٌ.