322.525 Шақиқдан ривоят қилинади:

«Ҳузайфанинг бундай деганини эшитдим: «Умар розияллоҳу анҳунинг ҳузурида ўтирган эдик, «Қай бирингиз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг фитна ҳақидаги ҳадисларини ёддан биласиз?» деди. «Мен, худди айтганларидек (ёд биламан)», дедим. «Албатта, сен бунга (ёки шунга) журъатлисан», деди. «Кишининг ўз аҳли, моли, фарзанди ва қўшниси сабабли фитнага учрашига намоз, рўза, садақа, (яхшиликка) буюриши ва (ёмонликдан) қайтариш каффорат бўлади», дедим».

Умар: «Мен буни эмас, балки денгиз мавж ургандек мавж урадиган фитнани назарда тутяпман», деди. (Шунда Ҳузайфа:) «Ундан сизга ҳеч қандай зарар йўқ, эй мўминларнинг амири! Албатта, сиз билан унинг орасида ёпиқ эшик бор», деди. (Умар:) «У (эшик) синдириладими ёки очиладими?» деди. «Синдирилади», деди. (Умар:) «Ундай бўлса, у ҳеч қачон ёпилмайди!» деди.

«Умар эшикни билармиди?» дедик. (Ҳузайфа:) «Ҳа, худди тонгдан олдин тун бўлишини билгандек биларди. Мен унга ғалат бўлмаган бир ҳадисни сўзлаб берган эдим», деди.

Биз Ҳузайфадан сўрашга ботинолмай, Масруққа буюрган эдик, у сўраганида: «Эшик Умардир», деб айтибди».