329-ҳадис

329.540 Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу хабар қилади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қуёш тиккадан оққан пайтда чиқиб, пешин намозини ўқидилар. Кейин минбарда туриб, қиёматни ва унда улкан ишлар содир бўлишини зикр қилдилар. Сўнгра: «Ким бирор нарса ҳақида сўрашни истаса, сўрасин. Мендан нимани сўрасангиз, модомики шу жойимда эканман, албатта айтиб бераман», дедилар. Одамлар кўп йиғлашди. У зот бир неча марта «Сўрайверинглар», дедилар. Абдуллоҳ ибн Ҳузофа Саҳмий туриб: «Менинг отам ким?» деди. «Отанг – Ҳузофа», дедилар.

Кейин яна кўп марта «Сўрайверинглар», дедилар. Охири Умар тиз чўкиб: «Аллоҳни Робб деб, Исломни дин деб, Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламни Набий деб рози бўлдик», деди. Шунда у зот тўхтадилар. Кейин: «Ҳозиргина менга мана бу девор юзасида жаннат ва дўзах кўрсатилди, бунчалик яхшилик ва ёмонликни кўрмаганман», дедилар».

329/540 - عَنْ أَنَسٍ رَضِيَ الله عَنْهُ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم خَرَجَ حِينَ زَاغَتِ الشَّمْسُ، فَصَلَّى الظُّهْرَ، فَقَامَ عَلَى الْمِنْبَرِ، فَذَكَرَ السَّاعَةَ، فَذَكَرَ أَنَّ فِيهَا أُمُورًا عِظَامًا، ثُمَّ قَالَ: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَسْأَلَ عَنْ شَيْءٍ فَلْيَسْأَلْ، فَلَا تَسْأَلُونِي عَنْ شَيْءٍ إِلَّا أَخْبَرْتُكُمْ مَا دُمْتُ فِي مَقَامِي هَذَا». فَأَكْثَرَ النَّاسُ فِي الْبُكَاءِ، وَأَكْثَرَ أَنْ يَقُولَ: «سَلُونِي». فَقَامَ عَبْدُ اللهِ بْنُ حُذَافَةَ السَّهْمِيُّ فَقَالَ: مَنْ أَبِي؟ قَالَ: «أَبُوكَ حُذَافَةُ». ثُمَّ أَكْثَرَ أَنْ يَقُولَ: «سَلُونِي». فَبَرَكَ عُمَرُ عَلَى رُكْبَتَيْهِ فَقَالَ: رَضِينَا بِاللهِ رَبًّا، وَبِالْإِسْلَامِ دِينًا، وَبـِمُحَمَّدٍ نَبِيًّا، فَسَكَتَ. ثُمَّ قَالَ: «عُرِضَتْ عَلَيَّ الْجَنَّةُ وَالنَّارُ آنِفًا، فِي عُرْضِ هَذَا الْحَائِطِ، فَلَمْ أَرَ كَالْخَيْرِ وَالشَّرِّ».

Улашиш
|
|
Нусха олиш