359.595 Абдуллоҳ ибн Абу Қатода отасидан ривоят қилади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга тунда йўлга чиқдик. Баъзи одамлар: «Қўноқласак бўларди, эй Аллоҳнинг Расули», дейишди. «Намозга ухлаб қоласизлар деб қўрқаман», дедилар. Билол: «Сизларни ўзим уйғотаман», деди. Улар ухлашди. Билол ҳам туясига суянганича кўзи илиниб, ухлаб қолди. Қуёшнинг қоши кўринганида Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам уйғониб: «Эй Билол! Айтганинг қани?!» дедилар. (Билол:) «Мени ҳеч қачон бунақа уйқу босмаганди», деди. У зот дедилар: «Албатта, Аллоҳ руҳларингизни Ўзи хоҳлаган вақтда қабз қилиб, Ўзи хоҳлаган вақтда сизларга уни қайтарибди. Эй Билол, тур, одамларни намозга чақир». Кейин у зот таҳорат қилдилар ва қуёш кўтарилиб, чарақлаганда туриб, намоз ўқидилар».
359/595 - عَنْ أَبِي قَتَادَةَ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: سِرْنَا مَعَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم لَيْلَةً، فَقَالَ بَعْضُ الْقَوْمِ: لَوْ عَرَّسْتَ بِنَا يَا رَسُولَ اللهِ، قَالَ: «أَخَافُ أَنْ تَنَامُوا عَنِ الصَّلَاةِ». قَالَ بِلَالٌ: أَنَا أُوقِظُكُمْ، فَاضْطَجَعُوا، وَأَسْنَدَ بِلَالٌ ظَهْرَهُ إِلَى رَاحِلَتِهِ، فَغَلَبَتْهُ عَيْنَاهُ فَنَامَ، فَاسْتَيْقَظَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم وَقَدْ طَلَعَ حَاجِبُ الشَّمْسِ، فَقَالَ: «يَا بِلَالُ، أَيْنَ مَا قُلْتَ؟» قَالَ: مَا أُلْقِيَتْ عَلَيَّ نَوْمَةٌ مِثْلُهَا قَطُّ، قَالَ: «إِنَّ اللهَ قَبَضَ أَرْوَاحَكُمْ حِينَ شَاءَ، وَرَدَّهَا عَلَيْكُمْ حِينَ شَاءَ، يَا بِلَالُ، قُمْ فَأَذِّنْ بِالنَّاسِ بِالصَّلَاةِ». فَتَوَضَّأَ، فَلَمَّا ارْتَفَعَتِ الشَّمْسُ وَابْيَاضَّتْ، قَامَ فَصَلَّى.