394.664 Асвад айтади:

«Оиша розияллоҳу анҳонинг ҳузурларида эдик. Намозда бардавом бўлиш ва уни улуғлаш ҳақида гаплашдик. У бундай деди: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам вафотлари олдидаги бетобликларида намоз вақти киргач, азон айтилди. У зот: «Абу Бакрга буюринглар, одамларга намоз ўқиб берсин», дедилар. У зотга: «Абу Бакр кўнгли бўш одам, ўрнингизга турса, одамларга намоз ўқиб бера олмай қолади», дейилди. У зот (сўзларини) қайтардилар. Улар (ҳам сўзларини) қайтаришди. У зот учинчи бор такрорлаб: «Албатта, сиз(аёл)лар Юсуфнинг соҳибалари(каби)сиз. Абу Бакрга буюринг, одамларга, намоз ўқиб берсин!» дедилар.

Абу Бакр чиқиб, намоз ўқиди. Кейин Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзларини енгил ҳис қилдилар ва икки кишига суянган ҳолда чиқдилар. Дард сабабли у зотнинг оёқлари ер чизаётганини кўриб тургандекман ҳамон кўз ўнгимда. Абу Бакр орқага ўтмоқчи бўлган эди, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам унга «Жойингда тур», деб имо қилдилар. Сўнг у зотни олиб келиб, Абу Бакрнинг ёнига ўтирғизишди».

Аъмашга (ровийлардан бири:) «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам намоз ўқиганларида, Абу Бакр у зотнинг намозларига, одамлар эса Абу Бакрнинг намозига эргашиб намоз ўқишганмиди?» дейишган эди, у боши билан ишора қилиб: «Ҳа», деди.

Абу Довуд Шуъбадан, у эса Аъмашдан бу ҳадиснинг бир қисмини ривоят қилган.

Абу Муовия эса «У зот Абу Бакрнинг сўл ёнига ўтирдилар, Абу Бакр эса тик турган ҳолда намоз ўқир эди»ни қўшимча қилган.

Изоҳ: Юсуф алайҳиссаломнинг қиссаларида аёлларнинг турли қилмишлари, жумладан, Миср ҳукмдорининг хотини ва унинг кирдикорлари баён қилинган. Чунки ўша аёл зоҳирда бир ишни қилиб, ботинда бошқа нарсани кўзлаган эди. У зоҳирда уйига аёлларни чақириб, меҳмон қилган. Аммо аслида уларга Юсуф алайҳиссаломни кўрсатиб, ҳайрон қолдирмоқчи бўлган эди. Оиша онамиз ҳам ушбу ҳадисда «Абу Бакр юмшоқкўнгил одам», демоқдалар. Лекин аслида у киши имом бўлсалар, одамлар тарқаб кетмасмикан, деган маъно бор эди.