507.923 Амр ибн Тағлиб розияллоҳу анҳу бундай сўзлаб берди:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга мол ёки асирлар келтирилди. У зот уни тақсимладилар, кимларгадир бериб, кимларнидир қолдириб кетдилар. (Улуш) бермаган кишиларининг норози бўлганлари хабари у зотга етиб келди. У зот Аллоҳга ҳамду сано айтдилар, сўнг: «Аммо баъд! Аллоҳга қасамки, албатта, мен бир кишига бериб, бир кишини қолдириб кетаман. Ҳолбуки, бермаганим мен учун берган кишимдан суюклироқ бўлади. Лекин баъзи одамларга уларнинг қалбларида сабрсизлик ва тоқатсизлик борлигини кўрганим учун бераман. Бошқа қавмларни эса қалбларига Аллоҳ солиб қўйган яхшилигу кўнгил тўқлигига топшираман. Амр ибн Тағлиб шулардандир», дедилар. Аллоҳга қасамки, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг (шу) сўзлари ўрнида ҳатто қизил туялар бўлишини ҳам истамасдим».
507/923 - عَنْ عَمْرِو بْنِ تَغْلِبَ رَضِيَ الله عَنْهُ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم أُتِيَ بِـمَالٍ، أَوْ سَبْيٍ، فَقَسَمَهُ، فَأَعْطَى رِجَالًا وَتَرَكَ رِجَالًا، فَبَلَغَهُ أَنَّ الَّذِينَ تَرَكَ عَتَبُوا، فَحَمِدَ اللهَ ثُمَّ أَثْنَى عَلَيْهِ، ثُمَّ قَالَ: «أَمَّا بَعْدُ، فَوَاللهِ إِنِّي لَأُعْطِي الرَّجُلَ، وَأَدَعُ الرَّجُلَ، وَالَّذِي أَدَعُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنَ الَّذِي أُعْطِي، وَلَكِنْ أُعْطِي أَقْوَامًا لِمَا أَرَى فِي قُلُوبِهِمْ مِنَ الْجَزَعِ وَالْهَلَعِ، وَأَكِلُ أَقْوَامًا إِلَى مَا جَعَلَ اللهُ فِي قُلُوبِهِمْ مِنَ الْغِنَى وَالْخَيْرِ، فِيهِمْ عَمْرُو بْنُ تَغْلِبَ»؛ فَوَاللهِ مَا أُحِبُّ أَنَّ لِي بِكَلِمَةِ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم حُمْرَ النَّعَمِ.