560.1059. Абу Мусо розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Қуёш тутилди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам қиёмат бўлишидан қўрққандек даҳшатга тушган ҳолларида ўринларидан турдилар-да, масжидга келдилар. Энг узун қиём, рукуъ ва сажда ила намоз ўқидилар, мен бундай қилганларини сира кўрмаганман. Кейин: «Аллоҳ юборадиган ушбу оят-аломатлар бирор кишининг ўлими туфайли ҳам, ҳаёти туфайли ҳам бўлмайди. Лекин Аллоҳ бу билан бандаларини қўрқитади. Қачон мана шундай нарсани кўрсангиз, Уни зикр қилишга, Унга дуо қилишга ва Ундан мағфират сўрашга шошилинг», дедилар».
560/1059 - عَنْ أَبِي مُوسَى رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: خَسَفَتِ الشَّمْسُ، فَقَامَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم فَزِعًا يَخْشَى أَنْ تَكُونَ السَّاعَةُ، فَأَتَى الْمَسْجِدَ، فَصَلَّى بِأَطْوَلِ قِيَامٍ وَرُكُوعٍ وَسُجُودٍ رَأَيْتُهُ قَطُّ يَفْعَلُهُ، وَقَالَ: «هَذِهِ الْآيَاتُ الَّتِي يُرْسِلُ اللهُ، لَا تَكُونُ لِمَوْتِ أَحَدٍ، وَلَا لِحَيَاتِهِ، وَلَكِنْ يُخَوِّفُ اللهُ بِهِ عِبَادَهُ، فَإِذَا رَأَيْتُمْ شَيْئًا مِنْ ذَلِكَ، فَافْزَعُوا إِلَى ذِكْرِهِ وَدُعَائِهِ وَاسْتِغْفَارِهِ».