667.1344. Уқба ибн Омирдан ривоят қилинади:
«Бир куни Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам чиқиб, Уҳуд аҳлига маййитга ўқиладиган жанозани ўқидилар. Сўнгра минбарга чиқиб: «Мен сизлар учун фаратман*. Мен сизларга гувоҳман. Аллоҳга қасамки, мен ҳозир ҳовузимга Ҳавзимга қараб турибман. Менга ер хазиналарининг калитлари [ёки ернинг калитлари] берилди. Аллоҳга қасамки, мендан кейин мушрик бўлиб кетишингиздан қўрқмайман, бироқ унинг (яъни дунё) учун талашишингиздан қўрқаман», дедилар».
667/1344 - عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ رَضِيَ الله عَنْهُ: أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم خَرَجَ يَوْمًا، فَصَلَّى عَلَى أَهْلِ أُحُدٍ صَلَاتَهُ عَلَى الْمَيِّتِ، ثُمَّ انْصَرَفَ إِلَى الْمِنْبَرِ فَقَالَ: «إِنِّي فَرَطُكُمْ، وَأَنَا شَهِيدٌ عَلَيْكُمْ، وَإِنِّي وَاللهِ لَأَنْظُرُ إِلَى حَوْضِي الْآنَ، وَإِنِّي أُعْطِيتُ مَفَاتِيحَ خَزَائِنِ الْأَرْضِ، أَوْ: مَفَاتِيحَ الْأَرْضِ، وَإِنِّي وَاللهِ مَا أَخَافُ عَلَيْكُمْ أَنْ تُشْرِكُوا بَعْدِي، وَلَكِنْ أَخَافُ عَلَيْكُمْ أَنْ تَنَافَسُوا فِيهَا».