721.1448. Анас розияллоҳу анҳу шундай деб сўзлаб берди:
«Абу Бакр розияллоҳу анҳу унга (Анасга) Аллоҳ Ўз Расули соллаллоҳу алайҳи васалламга буюрган нарсани ёзиб юборди: «Кимнинг берадиган закоти бинт махозга етса-ю, унда шунақаси бўлмаса, лекин бинт лабуни бўлса, ундан ўша қабул қилинади-да, закот йиғувчи унга йигирма дирҳам ёки икки қўй қайтаради. Агар унда талабдагидек бинт махоз бўлмаса, лекин ибн лабун бўлса, ундан ўша қабул қилиниб, бунга бирор нарса қўшилмайди».
Изоҳ: Туялар араб халқининг ҳаётида ғоятда муҳим аҳамият касб этган бўлиб, бу ҳол араб тилига ҳам кучли таъсир кўрсатган. Кенг имкониятларга эга бўлган араб тилида бу таъсир остида туяларнинг жинси, ёши, миқдори ва бошқа сифатларини ифодалаш учун кўпгина сўзлар пайдо бўлган. Уларни таржимада тўғри ифодалаш қийинлиги туфайли мазкур сўзлар асл ҳолича қолдирилди:
Бинт махоз - бир ёшга тўлиб, икки ёшга ўтган урғочи туя.
Бинт лабун - икки ёшга тўлиб, уч ёшга ўтган урғочи туя.
Ибн махоз - бир ёшга тўлиб, икки ёшга ўтган эркак туя.
Ибн лабун - икки ёшга тўлиб, уч ёшга ўтган эркак туя.
721/1448 – عَنْ أنَسٍ رَضِيَ الله عَنْهُ، أَنَّ أَبَا بَكْرٍ الصِّدِّيقَ رَضِيَ الله عَنْهُ: كَتَبَ لَهُ الَّتِي أَمَرَ اللهُ رَسُولَهُ صلى الله عليه وسلم: «وَمَنْ بَلَغَتْ صَدَقَتُهُ بِنْتَ مَخَاضٍ وَلَيْسَتْ عِنْدَهُ، وَعِنْدَهُ بِنْتُ لَبُونٍ، فَإِنَّهَا تُقْبَلُ مِنْهُ، وَيُعْطِيهِ الْمُصَدِّقُ عِشْرِينَ دِرْهَمًا أَوْ شَاتَيْنِ، فَإِنْ لَمْ يَكُنْ عِنْدَهُ بِنْتُ مَخَاضٍ عَلَى وَجْهِهَا، وَعِنْدَهُ ابْنُ لَبُونٍ، فَإِنَّهُ يُقْبَلُ مِنْهُ، وَلَيْسَ مَعَهُ شَيْءٌ».