843.1751. Солимдан ривоят қилинади:
«Ибн Умар розияллоҳу анҳумо энг яқин (яъни кичик) жамрага еттита майда тош отар, ҳар бир тош кетидан такбир айтар эди. Сўнг олдинга юриб бориб, текис ерга тушар, қиблага юзланганча узоқ турар, икки қўлини кўтариб, дуо қилар эди. Кейин ўрта жамрага тош отар эди. Сўнг чап томонга ўтиб, текис ерга тушар ва қиблага юзланганча узоқ турар, икки қўлини кўтариб, дуо қилар эди. Яна узоқ туриб, сўнг водийнинг ичидан Ақабадаги жамрага тош отар ва унда тўхтамас эди. Сўнг жўнаб кетар экан: «Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг мана шундай қилганларини кўрганман», дер эди».
843/1751 - عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا: أَنَّهُ كَانَ يَرْمِي الْجَمْرَةَ الدُّنْيَا بِسَبْعِ حَصَيَاتٍ، يُكَبِّرُ عَلَى إِثْرِ كُلِّ حَصَاةٍ، ثُمَّ يَتَقَدَّمُ حَتَّى يُسْهِلَ، فَيَقُومَ مُسْتَقْبِلَ الْقِبْلَةِ، فَيَقُومُ طَوِيلًا، وَيَدْعُو وَيَرْفَعُ يَدَيْهِ، ثُمَّ يَرْمِي الْوُسْطَى، ثُمَّ يَأْخُذُ ذَاتَ الشِّمَالِ فَيَسْتَهِلُ، وَيَقُومُ مُسْتَقْبِلَ الْقِبْلَةِ، فَيَقُومُ طَوِيلًا، وَيَدْعُو وَيَرْفَعُ يَدَيْهِ، وَيَقُومُ طَوِيلًا، ثُمَّ يَرْمِي جَمْرَةَ ذَاتِ الْعَقَبَةِ مِنْ بَطْنِ الْوَادِي، وَلَا يَقِفُ عِنْدَهَا، ثُمَّ يَنْصَرِفُ، فَيَقُولُ: هَكَذَا رَأَيْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم يَفْعَلُهُ.