90.104 Абу Шурайҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«У киши Маккага аскарларни юбораётган Амр ибн Саъидга айтди: «Эй амир, менга изн бер, Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Макка фатҳининг эртасигаёқ айтган гапларини сенга айтиб берай. Буни айтган чоғларида қулоқларим уни эшитган, қалбим ўзига сингдирган, кўзларим уни кўрган:

У зот Аллоҳга ҳамду сано айтдилар. Сўнг: «Маккани Аллоҳ ҳарам қилгандир, одамлар ҳарам қилгани йўқ. Аллоҳга ва охират кунига иймон келтирган кишига унда қон тўкиш ҳам, дарахт кесиш ҳам ҳалол бўлмас. Агар бирортаси Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг унда жанг қилганларини ҳужжат қилиб, рухсатга эришмоқчи бўлса, унга: «Аллоҳ Ўз Расулига изн берган, сизларга изн берган эмас», денглар. Аллоҳ менга унда фақат бир кунда бир муддатгина изн берган, холос. Сўнг бугун унинг ҳарамлиги худди кечаги ҳарамлигига қайтди. Ҳозир бўлганлар ҳозир бўлмаганларга етказсин», дедилар».

Абу Шурайҳ розияллоҳу анҳуга: «Амр нима деди?» дейилди. У бундай деди: «Мен сендан кўра билувчироқман, эй Абу Шурайҳ! Албатта, у (Ҳарам) осийни ҳам, қон тўкиб қочганни ҳам, ўғрилик қилиб қочганни ҳам ўз паноҳига олмас», деган».