886.1870. Алий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Бизда Аллоҳнинг Китоби ва Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан ушбу саҳифагина бор: «Мадина Оирдан* фалон жойгача ҳарамдир. Ким у ерда бидъат пайдо қилса ёки бидъат пайдо қилганга паноҳ берса, унга Аллоҳнинг, фаришталарнинг, инсонларнинг – барча-барчаларининг лаънати бўлсин! Ундан фарз ҳам, нафл ҳам қабул қилинмайди*.

Мусулмонларнинг аҳди кафиллиги бирдир. Ким мусулмоннинг аҳдини кафиллигини поймол қилса бузса, унга Аллоҳнинг, фаришталарнинг, инсонларнинг – барча-барчаларининг лаънати бўлсин! Ундан фарз ҳам, нафл ҳам қабул қилинмайди.

Ким мавлоларининг* изнисиз бирор қавмни ўзига валий тутса, унга Аллоҳнинг, фаришталарнинг, инсонларнинг – барча-барчаларининг лаънати бўлсин! Ундан фарз ҳам, нафл ҳам қабул қилинмайди».

Изоҳ: Ҳадисда уч марта такрорланган ушбу иборадаги «сорфун» ва «ъадлун» сўзларининг мазмуни ҳақида жуда кўп тахминлар айтилган. Шориҳларнинг таъкидлашича, жумҳур уламолар уларни биз танлаган маънода, яъни «сорфун»ни фарз, «ъадлун»ни нафл деб изоҳлаганлар. Иккинчи бир фикрга кўра, «сорф» – тавба ёки шафоат, «ъадлун» – фидядир. Жумладан, «Саҳиҳул Бухорий»нинг айрим нусхаларида муаллифнинг «ъадлун – фидядир» деган изоҳи ҳам нақл қилинган.

* «Оир» – Мадинадаги тоғ.

* «Мавло» – бу ўринда иттифоқдошлар ва қул озод қилган кишилар тушунилади. «Валий тутиш» деганда уларга ўзини мансуб тутиш, ўзига уларни эга билиш назарда тутилади. Бунга ўз отасидан бошқани отам деб, онасидан бошқани онам деб даъво қилишлар ҳам киради.