900-ҳадис

900.1889. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинага келганларида, Абу Бакр ва Билол қаттиқ безгакка чалиниб қолишди. Иситмаси кўтарилганда Абу Бакр бундай дер эди:

«Ҳар ким ўз аҳлида бўлсин субҳидам келса ажал,

Лек яқинроқдир ўлим шиппак ипидан ҳар маҳал».

Билол бўлса иситмаси қайтгач, овозини кўтариб:

«Кошки билсайдим, тунарманми яна мен бир кеча

Ушбу водий ичраким, атрофим изхиру жалил*?!

Ё қонарманми бирор кун ул Мажанна* сувидан?!

Ё кўрингайми манга энди яна Шома*, Тафил*?» дер эди.

У яна: «Аллоҳим, бизларни ўз еримиздан вабо ерига чиқарганлари учун Шайба ибн Робиъа, Утба ибн Робиъа ва Умайя ибн Халафларни лаънатла!» дерди. Сўнгра Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳим, Мадинани бизга худди Маккани суйганимиз каби ёки ундан-да қаттиқроқ суюкли қилгин! Аллоҳим, бизнинг соъимизни ва муддимизни баракали қилгин. Уни (Мадинани) биз учун офият қилгин. Ундаги безгакни Жуҳфага* кўчиргин», дедилар.

Биз Мадинага келганимизда, у ер Аллоҳнинг энг ваболи ери эди. Бутҳон* сизиб оқарди». Айниган сув эди, демоқчи*.

* Изхир – Маккада ўсадиган хушбўй ҳидли машҳур ўсимлик.

* Жалил – қамишга ўхшаш нозик, одатда уйнинг атрофини ўраш учун ишлатиладиган ўсимлик.

* Мажанна – Маккадан тахминан бир барид (тахминан 22 км) узоқликдаги, Укоз бозори яқинида жойлашган сув ҳавзаси. У ерда шу ном билан аталган бозор ҳам бўлган.

* Шома ва Тафил – Макка атрофидаги, Мажанна яқинидаги тоғлар.

* Жуҳфа – Маккадан 183 км узоқликда жойлашган қишлоқ, у Шом ва Миср аҳли учун мийқот ҳисобланади.

* Бутҳон – Мадина саҳросидаги водий ва шу водийдаги ариқ.

Изоҳ: Оиша розияллоҳу анҳо Бутҳон ариғининг ёйилиб, сизиб оқиб ётиши унинг ифлосланишига ва бу ҳолат шу минтақада вабо касаллигининг тарқалишига сабаб бўлганини айтмоқчи. Ровийлардан бирининг «Айниган сув эди, демоқчи» деган изоҳи ҳам шунга далолат қилади.

900/1889 - عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا قَالَتْ: لَمَّا قَدِمَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم الْمَدِينَةَ وُعِكَ أَبُو بَكْرٍ وَبِلَالٌ، فَكَانَ أَبُو بَكْرٍ إِذَا أَخَذَتْهُ الْحُمَّى يَقُولُ:

كُـــلُّ امْـرِئٍ مُـــصَــبَّــحٌ فِـــي أَهْـلِــهِ       وَالْمَوْتُ أَدْنَى مِنْ شِرَاكِ نَعْلِهِ

وَكَانَ بِلَالٌ إِذَا أُقْلِعَ عَنْهُ الْحُمَّى يَرْفَعُ عَقِيرَتَهُ يَقُولُ:

أَلَا لَيْتَ شِعْرِي هَلْ أَبِيتَنَّ لَيْلَةً       بِـــوَادٍ وَحَـــوْلِي إِذْخِـــرٌ وَجَـــلِيـــلُ

وَهَلْ أَرِدَنْ يـــَوْمًـــا مــــِيَــــاهَ مَجَنَّــــةٍ        وَهَلْ يَبْدُوَنْ لِي شَامَةٌ وَطَفِيلُ

وَقَالَ: اللَّهُمَّ الْعَنْ شَيْبَةَ بْنَ رَبِيعَةَ، وَعُتْبَةَ بْنَ رَبِيعَةَ، وَأُمَيَّةَ بْنَ خَلَفٍ، كَمَا أَخْرَجُونَا مِنْ أَرْضِنَا إِلَى أَرْضِ الْوَبَاءِ. ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيْنَا الْمَدِينَةَ كَحُبِّنَا مَكَّةَ أَوْ أَشَدَّ، اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي صَاعِنَا وَفِي مُدِّنَا، وَصَحِّحْهَا لَنَا، وَانْقُلْ حُمَّاهَا إِلَى الْجُحْفَةِ». قَالَتْ: وَقَدِمْنَا الْمَدِينَةَ وَهْيَ أَوْبَأُ أَرْضِ اللهِ، قَالَتْ: فَكَانَ بُطْحَانُ يَجْرِي نَجْلًا، تَعْنِي مَاءً آجِنًا.

Улашиш
|
|
Нусха олиш