962.2048. Абдурраҳмон ибн Авф розияллоҳу анҳу айтади:

«Мадинага келганимизда, Расулуллоҳ cоллaллoҳy алайҳи васаллам мен билан Саъд ибн Робийъни бир-биримизга биродар қилиб қўйдилар. Саъд ибн Робийъ: «Мен ансорларнинг энг бадавлатиман. Молимнинг ярмини сенга бўлиб бераман. Қара, иккита аёлимдан қай бирини хоҳласанг, сен учун ундан кечай, (иддаси тугаб) ҳалол бўлгач, унга уйланиб оласан», деди. Абдурраҳмон унга: «Менинг бунга эҳтиёжим йўқ. Тижорат қилинадиган бирон бозор борми?» деди. У: «Қайнуқоъ бозори бор», деди.

(Ровий) айтади: «Абдурраҳмон эрталаб у ерга бориб, ақит* ва сариёғ олиб келди. Сўнг ҳар куни эрталаб борадиган бўлди. Кўп ўтмай, Абдурраҳмон устига сариқ доғ* теккан ҳолда келди. Расулуллоҳ cоллaллoҳy алайҳи васаллам: «Уйландингми?» дедилар. У: «Ҳа», деди. У зот: «Кимга?» дедилар. У: «Ансорлардан бир аёлга», деди. У зот: «Қанча бердинг?» дедилар. У: «Данак оғирлигича тилла [ёки данакдек тилла]», деди. Шунда Набий cоллaллoҳy алайҳи васаллам унга: «Битта қўй билан бўлса ҳам тўй қил», дедилар».

* Ақит – қўй ёки эчки сутини қуруқ кукун ҳолига келгунича қайнатиб тайёрланадиган таом. Араблар уни одатда баҳор кунларининг охирида тайёрлаб, қуритиб, ёзгача сақлаб қўйишган. Ёзда эса уни сувда эритиб, бироз ширинлик аралаштириб ичишган. Уни ҳозирги кундаги қуритилган сут ёки қурутга ўхшатиш мумкин.

* Ўша пайтдаги бир хушбўйликнинг ранги сариқ бўлган экан. Уни одатда келин-куёвлар ишлатишар экан. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Абдурраҳмон ибн Авфнинг уйланганини кийимидаги ўша доғдан билган эканлар.