964.2054. Адий ибн Ҳотим розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан миъроз* (билан ов қилиш) ҳақида сўрадим. У зот: «Тиғи (учи) билан теккан бўлса, еявер, ёни билан теккан бўлса, ема, чунки у уриб ўлдирилган бўлади», дедилар. Мен: «Эй Аллоҳнинг Расули, итимни тасмия айтиб, қўйиб юбораман. Кейин у билан бирга ов устида бошқа бир итни кўриб қоламан, мен унга тасмия айтмаган бўламан ва (ўлжани) иккаласидан қайси бири тутганини билмай қоламан», дедим. У зот: «Ема, сен фақат ўз итингга тасмия айтгансан, бошқасига тасмия айтмагансан», дедилар».

* Миъроз – кетига пат қадалмаган камон ўқи, учи ўткирланган ёки темир тиғли ёғоч.

* Тасмия айтиш – Аллоҳнинг исмини айтиш. Тасмия «бисмиллаҳ», «бисмиллаҳи Аллоҳу акбар», «бисмиллаҳир-роҳманир-роҳим» ёки бошқача лафзлар билан бўлиши ҳам мумкин.