980.2097. Жобир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга бир ғазотда эдим, бўрам чарчаб қолиб, мени секинлатиб юборди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам олдимга келиб, «Жобир!» дедилар. Мен: «Ҳа», дедим. У зот: «Ҳолинг қалай?» дедилар. Мен: «Бўрам чарчаб қолиб, мени секинлатиб юборди, орқада қолдим», дедим. Шунда у зот тушиб, миҳжанлари* билан уни туртдилар. Кейин «Энди минавер», дедилар. Мен миндим. Энди мен уни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан (ўтиб кетмасин деб) тийиб турар эдим.

У зот: «Уйландингми?» дедилар. Мен: «Ҳа», дедим. «Бокирагами, жувонгами?» дедилар. Мен: «Жувонга», дедим. У зот: «Бокирага эмасми? У билан ўйнашар эдинг, у ҳам сен билан ўйнашар эди», дедилар. Мен: «Менинг сингилларим бор. Уларнинг бошини бир қилиб, ювиб-тараб, устларида турадиган аёлга уйланишни истадим», дедим. У зот: «Сен (Мадинага) келадигансан. Келганингда (аҳлингга) назокатли бўл, назокатли бўл!» дедилар.

Кейин: «Бўрангни сотасанми?» дедилар. Мен: «Ҳа», дедим. Шунда уни мендан бир увқияга* сотиб олдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам мендан олдин етиб келдилар. Мен эртасига етиб келдим. Масжидга келдик. Мен у зотни масжиднинг эшиги олдида топдим. У зот: «Энди келдингми?» дедилар. Мен: «Ҳа», дедим. У зот: «Бўрангни қўй. Кириб, икки ракат намоз ўқи», дедилар. Кириб, намоз ўқидим. У зот Билолга бир увқия ўлчаб беришни буюрдилар. Билол менга тарозини оғир қилиб ўлчаб берди. Мен кетмоқчи бўлиб ўгирилган эдим ҳамки, у зот: «Менга Жобирни чақир», дедилар. (Ичимда) «Энди бўрамни ўзимга қайтарадилар», дедим. Мен учун бундан ёмони йўқ эди. У зот: «Бўрангни ол, пули ҳам сенга», дедилар».

* Миҳжан – бир учи қайрилган, илмоқли ҳасса.

* Увқия – кумуш пул ўлчови. Бир увқия қирқ дирҳамга, аниқроғи 29,75 граммга тенг. Бу ўлчов бирлиги араб тилида вақия деб ҳам келади, биз ҳамма жойда увқия деб келтирдик.