992.2127. Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Абдуллоҳ ибн Амр ибн Ҳаром зиммасида қарзи билан вафот этди. Ҳақдорлари унинг қарзидан бир қисмини кечиб юборишсин, деб Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан ёрдам сўрадим. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам улардан (буни) талаб қилган эдилар, қилишмади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: «Бориб, хурмоларингни ажвасини алоҳида, азқи Зайдини алоҳида қилиб, навларга ажрат. Сўнгра менга одам жўнат», дедилар. Мен ўшандай қилиб, сўнг Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга одам жўнатдим. У зот унинг тепасига ёки ўртасига ўтирдилар. Кейин: «Одамларга тортиб бер», дедилар. Уларга тортиб бердим, ҳатто ҳақларини тўлиқ қилиб бердим. Хурмойим эса ортиб қолди. Гўё ундан ҳеч нарса камаймагандек эди».
Фирос айтади: «Шаъбийдан ривоят қилинади: «Бизга Жобир розияллоҳу анҳу сўзлаб берди: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам уларга тортиб-тортиб беравердилар, ниҳоят уни адо қилдилар».
Ҳишом айтади: «Ваҳбдан ривоят қилинади: «Жобирдан ривоят қилинадики, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Унга (ҳақдорга) бўлиб-бўлиб бер ва тўлиқ қилиб бер», дедилар».
992/2127 - عَنْ جَابِرٍ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: تُوُفِّيَ عَبْدُ اللهِ بْنُ عَمْرِو بْنِ حَرَامٍ وَعَلَيْهِ دَيْنٌ، فَاسْتَعَنْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم عَلَى غُرَمَائِهِ أَنْ يَضَعُوا مِنْ دَيْنِهِ، فَطَلَبَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم إِلَيْهِمْ فَلَمْ يَفْعَلُوا، فَقَالَ لِيَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: «اذْهَبْ فَصَنِّفْ تَمْرَكَ أَصْنَافًا، الْعَجْوَةَ عَلَى حِدَةٍ، وَعَذْقَ زَيْدٍ عَلَى حِدَةٍ، ثُمَّ أَرْسِلْ إِلَيَّ». فَفَعَلْتُ، ثُمَّ أَرْسَلْتُ إِلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، فَجَلَسَ عَلَى أَعْلَاهُ، أَوْ فِي وَسَطِهِ، ثُمَّ قَالَ: «كِلْ لِلْقَوْمِ». فَكِلْتُهُمْ حَتَّى أَوْفَيْتُهُمُ الَّذِي لَهُمْ، وَبَقِيَ تـَمْرِي كَأَنَّهُ لَمْ يَنْقُصْ مِنْهُ شَيْءٌ.