1058.2338. Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу яҳудий ва насронийларни Ҳижоз ерларидан сургун қилди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Хайбар устидан ғалаба қилгач, яҳудийларни ундан чиқариб юбормоқчи бўлган эдилар. У зот ўша ерни олганларида у Аллоҳ ва Унинг Расули соллаллоҳу алайҳи васалламники ҳамда мусулмонларники бўлди. У зот яҳудийларни ундан чиқариб юбормоқчи бўлган эдилар, яҳудийлар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан у ернинг меҳнатини ўзларига олиб, ҳосилнинг ярми уларга бўлиши шарти билан ўзларини шу ерда қолдиришни сўрашди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Шу (шарт) асосида бу ерда сизларни хоҳлаганимизча қолдирамиз», дедилар. Умар уларни Таймо ва Ариҳога сургун қилгунича улар ўша ерда қолишди».
1058/2338 - عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: أَجْلَى عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى مِنْ أَرْضِ الْحِجَازِ، وَكَانَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم، لَمَّا ظَهَرَ عَلَى خَيْبَرَ أَرَادَ إِخْرَاجَ الْيَهُودِ مِنْهَا، وَكَانَتِ الْأَرْضُ حِينَ ظَهَرَ عَلَيْهَا لِلَّهِ وَلِرَسُولِهِ صلى الله عليه وسلم وَلِلْمُسْلِمِينَ، وَأَرَادَ إِخْرَاجَ الْيَهُودِ مِنْهَا، فَسَأَلَتِ الْيَهُودُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم لِيُقِرَّهُمْ بِـهَا أَنْ يَكْفُوا عَمَلَهَا وَلَهُمْ نِصْفُ الثَّمَرِ، فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «نُقِرُّكُمْ بِهَا عَلَى ذَلِكَ مَا شِئْنَا». فَقَرُّوا بِهَا حَتَّى أَجْلَاهُمْ عُمَرُ إِلَى تَيْمَاءَ وَأَرِيحَاءَ.