1116.2530. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«У мусулмон бўлмоқчи бўлиб, ғуломи билан келганда иккови бир-бирини йўқотиб қўйишибди. Абу Ҳурайра Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга ўтирган экан, у келиб қолибди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Эй Абу Ҳурайра, бу ғуломинг сенинг олдингга келибди», дебдилар. Шунда у: «Мен сизни гувоҳ қиламанки, бу озоддир», дебди. У ўшанда айтар экан:
Оҳ, нақадар узун, сермашаққат тун!
Аммо нажот берди куфр уйидин!
1116/2530 – وَعَنْهُ رَضِيَ الله عَنْهُ رَضِيَ الله عَنْهُ: أَنَّهُ لَمَّا أَقْبَلَ يُرِيدُ الْإِسْلَامَ، وَمَعَهُ غُلَامُهُ، ضَلَّ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِنْ صَاحِبِهِ، فَأَقْبَلَ بَعْدَ ذَلِكَ وَأَبُو هُرَيْرَةَ جَالِسٌ مَعَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: «يَا أَبَا هُرَيْرَةَ، هَذَا غُلَامُكَ قَدْ أَتَاكَ». فَقَالَ: أَمَا إِنِّي أُشْهِدُكَ أَنَّهُ حُرٌّ، قَالَ: فَهُوَ حِينَ يَقُولُ:
يَا لَيْلَةً مِنْ طُولِهَا وَعَنَائِهَا عَلَى أَنَّهَا مِنْ دَارَةِ الْكُفْرِ نَجَّتِ