1353.3268. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга сеҳр қилинди».

Лайс айтади: «Менга Ҳишом буни отасидан эшитганини ва ёдлаб олганини ёзиб юборди: «Оиша розияллоҳу анҳо деди: «Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга сеҳр қилинди, ҳатто бир нарса қилаётгандек туюлар, лекин қилмаётган бўлар эдилар. Ниҳоят, бир куни дуо қилавердилар, қилавердилар. Кейин менга шундай дедилар: «Сездингми, Аллоҳ менга шифоим нимада экани ҳақида дарак берди. Ҳузуримга икки киши келди. Бири бош тарафимга, бошқаси оёқ тарафимга ўтирди. Бири бошқасига: «Бу кишининг дарди нима?» деди. У: «Сеҳрланган», деди. «Уни ким сеҳрлаган?» деди. У: «Лабид ибн Аъсам», деди. У: «Нимада?» деди. «Тароқ, тўкилган соч, хурмонинг эркак тугунчасининг қобиғида», деди. У: «У қаерда?» деди. «Зарвон қудуғида», деди». Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам у ерга чиқиб кетиб, сўнг қайтиб келдилар. Қайтиб келганларида Оишага: «(Қудуқнинг атрофидаги) хурмо дарахтлари худди шайтонларнинг бошига ўхшайди», дедилар. «Уни чиқариб олдингизми?» дедим. У зот: «Йўқ. Аллоҳ менга шифо бериб бўлди. Унинг одамларга ёмонлик қўзғашидан қўрқдим», дедилар. Кейин ўша қудуқ кўмиб ташланди».