1474.3617. Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир киши насроний эди, мусулмон бўлди ва Бақара ҳамда Оли Имрон сураларини ўқиди. У Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга котиблик қилиб юрар эди. Кейин яна қайтиб насроний бўлди. У: «Муҳаммад мен ёзиб берган нарсалардан бошқани билмайди», дер эди. Аллоҳ уни ўлдирди. Уни дафн қилишди. Тонг отган эди, ер уни чиқариб ташлабди. Шунда улар (насронийлар): «Бу Муҳаммад ва унинг саҳобаларининг иши, соҳибимиз улардан қочгач, гўрини очиб, уни чиқариб ташлашибди», дейишди. Кейин унинг учун (қабр) кавлашди ва уни чуқурроқ қилишди. Тонг отган эди, ер уни чиқариб ташлабди. Улар: «Бу Муҳаммад ва унинг саҳобаларининг иши, соҳибимиз улардан қочгач, гўрини очиб, уни чиқариб ташлашибди», дейишди. Кейин унинг учун (қабр) кавлашди ва ерни қўлдан келганича яна ҳам чуқурроқ қилишди. Тонг отган эди, ер уни яна чиқариб ташлабди. Билишдики, бу одамларнинг иши эмас. Сўнг уни ташлаб кетишди».
1474/3617 - عَنْ أَنَسٍ t قَالَ: كَانَ رَجُلٌ نَصْرَانِيًّا، فَأَسْلَمَ، وَقَرَأَ الْبَقَرَةَ وَآلَ عِمْرَانَ، فَكَانَ يَكْتُبُ لِلنَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، فَعَادَ نَصْرَانِيًّا، فَكَانَ يَقُولُ: مَا يَدْرِي مُحَمَّدٌ إِلَّا مَا كَتَبْتُ لَهُ، فَأَمَاتَهُ اللهُ فَدَفَنُوهُ، فَأَصْبَحَ وَقَدْ لَفَظَتْهُ الْأَرْضُ، فَقَالُوا: هَذَا فِعْلُ مُحَمَّدٍ وَأَصْحَابِهِ لَمَّا هَرَبَ مِنْهُمْ، نَبَشُوا عَنْ صَاحِبِنَا فَأَلْقُوهُ، فَحَفَرُوا لَهُ فَأَعْمَقُوا، فَأَصْبَحَ وَقَدْ لَفَظَتْهُ الْأَرْضُ، فَقَالُوا: هَذَا فِعْلُ مُحَمَّدٍ وَأَصْحَابِهِ، نَبَشُوا عَنْ صَاحِبِنَا لَمَّا هَرَبَ مِنْهُمْ فَأَلْقَوْهُ فَحَفَرُوا لَهُ، وَأَعْمَقُوا لَهُ فِي الْأَرْضِ مَا اسْتَطَاعُوا، فَأَصْبَحَ قَدْ لَفَظَتْهُ الْأَرْضُ، فَعَلِمُوا أَنَّهُ لَيْسَ مِنَ النَّاسِ، فَأَلْقَوْهُ.