1565.3998. Зубайр розияллоҳу анҳу айтади:

«Бадр куни Убайда ибн Саъид ибн Осни учратдим. Кўзидан бошқа жойи кўринмайдиган бўлиб жиҳозланиб олган экан. Унинг куняси Абу Зотилкариш эди. Мен аназа* билан устига ҳамла қилиб, кўзига санчган эдим, ўлди».

Ҳишом айтади: «Менга хабар қилинишича, Зубайр: «Устига оёғимни қўйиб, кейин қўлларим билан тортдим. Уни зўрға суғуриб олдим, эгилиб ҳам кетди».

Урва айтадики, ўшани (аназани) Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ундан сўраган эканлар, у зотга берибди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қабз қилингач, у уни қайтариб олибди. Кейин уни Абу Бакр сўраган экан, унга берибди. Абу Бакр қабз қилингач, Умар уни сўраган экан, унга берибди. Умар қабз қилингач, у уни қайтариб олибди. Кейин ундан уни Усмон сўраган экан, унга берибди. Усмон ўлдирилгач, Алийнинг оиласига тушибди. Шунда Абдуллоҳ ибн Зубайр уни сўрабди. У ўлдирилгунича унда турибди».

* Аназа – учига темир қопланган ҳассасимон таёқ, найзанинг ярмича ёки каттароқ бўлади, найзага ўхшаш учли бўлади. Аназа сутра сифатида, яъни намоз ўқиш вақтида намозхоннинг олдига қўйиладиган тўсиқ сифатида ҳам ишлатилади.