1572.4028. Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:

«Назир ва Қурайза уруш қилишди. Шунда у зот Бану Назирни сургун қилдилар, Қурайзани эса қолдирдилар ва уларга мурувват кўрсатдилар. Қурайза уруш қилганда у зот уларнинг эркакларини ўлдириб, хотинлари, болалари ва мол-мулкларини мусулмонлар ўртасида тақсимладилар. Улардан Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга қўшилганлари мустасно. У зот уларга омонлик бердилар ва улар мусулмон бўлишди. У зот Мадина яҳудийларининг барчасини – Абдуллоҳ ибн Саломнинг жамоаси бўлмиш Бану Қайнуқоъни, Бану Ҳориса яҳудийларини, ҳамма Мадина яҳудийларини сургун қилдилар».

Изоҳ: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бошлиқ мусулмонлар Мадинага келганларида ансорлар билан қўшилиб, катта бир жамоа пайдо бўлди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам мусулмонларнинг раҳбари сифатида у ерда истиқомат қилаётган барча аҳоли билан, жумладан яҳудийлар билан ҳам битим тузиб, бирга яшашга, бир-бирларини ҳимоя қилишга, биргаликда душманга қарши туришга келишдилар ва: «Биз ҳаммамиз бир умматмиз», дедилар. Аммо яҳудий қабилалари бирин-кетин хиёнат йўлини тутиб, мусулмонларни менсимай, шартномани бузишди ва энг катта хавф солиб турадиган душманларга айланишди. Натижада бу қабилалар бирма-бир Мадинадан чиқариб юборилди.