1605.4205. Абу Мусо Ашъарий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Хайбарга ғазот қилганларида [ёки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам (Хайбарга) қараб юрганларида] одамлар бир водийнинг тепасига келиб қолишди ва овозларини баланд кўтариб, «Аллоҳу акбар! Аллоҳу акбар! Лаа илааҳа иллаллоҳ!» деб такбир айтишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ўзингизга раҳмингиз келсин! Ахир сизлар карга ҳам, ғойибга ҳам дуо қилмаяпсиз. Сизлар ўта яқин ва ўта эшитувчи бўлган Зотга дуо қилмоқдасиз. Албатта, У Зот сизлар билан», дедилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам минган уловнинг ортида эдим. У зот менинг «Лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллааҳ»* деяётганимни эшитиб, «Эй Абдуллоҳ ибн Қайс!» дедилар. «Лаббай, эй Аллоҳнинг Расули!» дедим. У зот: «Сенга жаннат хазиналаридан бири бўлган бир калимани айтайми?» дедилар. «Ҳа, эй Аллоҳнинг Расули, ота-онам сизга фидо бўлсин!» дедим. Шунда у зот: «Лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллааҳ», дедилар».
1605/4205 - عَنْ أَبِي مُوسَى الْأَشْعَرِىِّ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: لَمَّا غَزَا رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم خَيْبَرَ، أَشْرَفَ النَّاسُ عَلَى وَادٍ، فَرَفَعُوا أَصْوَاتَهُمْ بِالتَّكْبِيرِ: اللهُ أَكْبَرُ اللهُ أَكْبَرُ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ r: ارْبَعُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ، إِنَّكُمْ لَا تَدْعُونَ أَصَمَّ وَلَا غَائِبًا، إِنَّكُمْ تَدْعُونَ سَمِيعًا قَرِيبًا، وَهْوَ مَعَكُمْ، وَأَنَا خَلْفَ دَابَّةِ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم ، فَسَمِعَنِي وَأَنَا أَقُولُ: لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ، فَقَالَ لِي: يَا عَبْدَ اللهِ بْنَ قَيْسٍ. قُلْتُ: لَبَّيْكَ رَسُولَ اللهِ، قَالَ: أَلَا أَدُلُّكَ عَلَى كَلِمَةٍ مِنْ كَنْزٍ مِنْ كُنُوزِ الْجَنَّةِ؟ قُلْتُ: بَلَى يَا رَسُولَ اللهِ، فِدَاكَ أَبِي وَأُمِّي، قَالَ: لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ.