1648.4385. Заҳдамдан ривоят қилинади:

«Абу Мусо келгач, Жарм қабиласининг мана бу уруғини иззат-икром қилди. Биз унинг ҳузурида ўтирган эдик, у эса нонуштага товуқ еяётган эди. Одамларнинг орасида бир киши ўтирган эди, уни ҳам нонуштага чақирган эди, у: «Мен (товуқнинг ифлос) бир нарса еяётганини кўриб қолиб, ундан жирканиб қолганман», деди. (Абу Мусо): «Келавер, чунки мен Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг уни еяётганларини кўрганман», деди. У: «Мен уни емайман, деб қасам ичиб қўйган эдим», деди. У: «Бери кел, мен сенга қасаминг ҳақида айтиб берай. Биз, бир неча ашъарийлар Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб, у зотдан бизга улов беришларини сўраган эдик. Бизга улов беришга кўнмадилар. Биз у зотдан улов беришларини яна сўраган эдик, бизга улов бермасликка қасам ичдилар. Кейин кўп ўтмай, Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга ўлжа туялар келиб қолди. У зот бизга бешта завд* беришни буюрдилар. Уларни қабул қилиб олгач, «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам биз туфайли қасамларидан ғафлатда қолдилар. Энди ҳеч қачон зафар топмаймиз», дедим. У зотнинг ҳузурларига қайтиб келиб: «Эй Аллоҳнинг Расули, сиз бизга улов бермасликка қасам ичган эдингиз, кейин эса улов бердингиз», дедим. У зот: «Тўғри, лекин мен бирор қасам ичиладиган нарсага қасам ичиб, кейин бундан бошқа(амал)нинг яхшироқ эканини кўрсам, ўша яхшироғини қиламан», дедилар».