1743.4892. Умму Атийя розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга байъат бердик. Бизга «Аллоҳга ҳеч нарсани ширк келтирмаслик...»ни* ўқидилар ва бизларни айтиб йиғлашдан қайтардилар. Бир аёл қўлини йиғиб олди‑да: «Фалончи аёл мени (йиғлашиб юбориб) хушнуд қилган менга йиғлашиб юборган эди, шуни унга ўташим керак», деди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам унга бирор нима демадилар. У кетди ва қайтиб келди, у зот ундан байъат олдилар».

Изоҳ: Уламоларнинг сўзларига кўра, ушбу ҳадис айтиб йиғлаш ҳақидаги қайтариқнинг тадрижий жараёнини ёритиб беради. Қайтариқ даставвал танзиҳий макруҳ сифатида эълон қилинган. Шу фурсатда мазкур аёл ўша давр одатига кўра, муносиб жавоб қайтариш учун йиғлашиб юбориш учун изн сўрайди ва қаттиқ қистаб туриб олади. Шу боис, истисно тарзда унга ушбу ишга рухсат берилади. Байъат якунлангач, айтиб йиғлаш қатъий ҳаром экани билдирилади.