1745.4900. Зайд ибн Арқам розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Бир ғазотда эдим. Абдуллоҳ ибн Убайнинг «Расулуллоҳнинг ёнидагиларга инфоқ қилманглар, токи пароканда бўлиб кетишсин. Унинг олдидан қайтсак, қасамки, азиз хорни ундан чиқаражак!» деяётганини эшитдим. Буни амакимга [ёки Умарга] айтдим. У Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга айтган экан, мени чақирдилар. Мен у зотга сўзлаб бердим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Абдуллоҳ ибн Убай ва унинг шерикларига одам юбордилар. Улар (бундай) дейишмаганини айтиб, онт ичишди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам мени ёлғончига чиқариб, уни тасдиқладилар. Менга шундай бир ташвиш етдики, бунақаси ҳеч етмаган. Уйда ўтириб қолдим. Амаким менга: «Нимани хоҳлаган эдинг? Охир-оқибат Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сени ёлғончи билиб, сендан нафратландилар‑ку!» деди. Шунда Аллоҳ таоло «Мунофиқлар ҳузурингга келганларида...»ни нозил қилди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам менга одам жўнатдилар ва (уни) ўқиб бериб: «Дарҳақиқат, Аллоҳ сени тасдиқлади, эй Зайд», дедилар».

1745А/4903. Зайд ибн Арқам розияллоҳу анҳу айтади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан сафарга чиқдим. Унда одамларга қийинчилик етди. Шунда Абдуллоҳ ибн Убай ўз шерикларига: «Расулуллоҳнинг ёнидагиларга инфоқ қилманглар, токи атрофидан пароканда бўлиб кетишсин», деди ва: «Мадинага қайтсак, қасамки, азиз хорни ундан чиқаражак!» деди. Мен Набий саллолоҳу алайҳи васалламга келиб, у зотга бунинг хабарини бердим. У зот Абдуллоҳ ибн Убайга одам юбориб, ундан сўраган эдилар, у (бундай) қилмаганини айтиб, жон‑жаҳди билан онт ичди. «Зайд Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни алдабди», дейишди. Уларнинг айтган гапларидан ичимда оғриқ пайдо бўлди. Ниҳоят, Аллоҳ азза ва жалла «Мунофиқлар ҳузурингга келганларида...» оятида менинг тасдиғимни нозил қилди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам улар(нинг ҳаққи)га мағфират сўраш учун уларни чақирган эдилар, бош чайқашди.

«...Улар худди суяб қўйилган ходага ўхшарлар», дегани шунгаки, улар (ичлари чатоқ, кўриниши) энг чиройли кишилар эди».