1769.5018. Муҳаммад ибн Иброҳимдан ривоят қилинади:

«Усайд ибн Ҳузайр айтдики, у кечаси Бақара сурасини ўқиётган экан. Ёнида оти боғлоғлиқ турган экан. Бирдан от безовталаниб қолибди. Тўхтаса, у ҳам тинчиб қолибди. Ўқиса, от яна безовта бўлибди. Тўхтаса, от ҳам тинчибди. Кейин ўқиса, от яна безовта бўлаверган экан, тўхтатибди. Ўғли Яҳё (отнинг) яқинида экан, тегиб кетишидан қўрқиб, уни судраб тортар экан, бошини осмонга кўтарибди...* Ниҳоят, уларни кўрмай қолибди. Тонг отгач, буни Набий алайҳиссаломга сўзлаб берибди. У зот: «Ўқийвер, эй Ибн Ҳузайр! Ўқийвер, эй Ибн Ҳузайр!» дебдилар. У эса: «Эй Аллоҳнинг Расули, Яҳёни босиб олмасин деб қўрқдим, у унинг яқинида эди. Бошимни кўтариб, у томон бордим. Бошимни осмонга кўтариб қарасам, булутга ўхшаш нарса турибди, ичида чироққа ўхшаш нарсалар. Кейин улар чиқиб кетиб, кўринмай қолди», дебди. У зот: «Унинг нималигини биласанми?» дебдилар. «Йўқ», дебди у. У зот: «Улар сенинг овозингга келган фаришталар. Агар ўқийверганингда, одамлар уларни кўра олган бўлишарди. Улар булардан беркинишмасди», дебдилар».

* Бу ерда ҳадис қисқартирилган бўлиб, нуқталар ўрнида ушбу жумла бор: «Қараса, булутга ўхшаш нарса турибди экан, ичида чироққа ўхшаш нарсалар бор экан. У осмонга кўтарилиб кетибди...»