1792.5099. Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг жуфти ҳалоллари Оиша розияллоҳу анҳо шундай хабар қилади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузуримда эдилар. Бир кишининг Ҳафсанинг уйига (киришга) изн сўраётган овозини эшитиб қолдим. Шунда: «Эй Аллоҳнинг Расули, манави киши уйингизга (киришга) изн сўраяпти», дедим. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Ҳафсанинг эмикдош амакисини назарда тутиб: «Менимча, у фалончи», дедилар. Мен эмикдош амакимни кўзда тутиб: «Агар фалончи тирик бўлганида олдимга кираверармиди?» дедим. Шунда у зот: «Ҳа, туғишганлик нимани ҳаром қилса, эмикдошлик ҳам шуни ҳаром қилади», дедилар».