1818-ҳадис

1818.5224. Асмо бинт Абу Бакр розияллоҳу анҳумо айтади:

«Зубайр менга уйланганида ер юзида моли ҳам, мамлуки ҳам йўқ эди, бир сувчи туя ва отидан бошқа ҳеч нарсаси йўқ эди. Мен унинг отини емлар ва суғорар эдим. Катта қовға тикар ва хамир қорар эдим. Нон ёпа олмасдим, менга қўшни ансориялар нон ёпиб беришарди. Улар садоқатли аёллар эди. Зубайрнинг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бўлиб берган еридан бошимда данак таширдим. У (ер) бизникидан учдан икки фарсах* жойда эди. Бир куни бошимда данак билан келаётиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни учратиб қолдим. У зот билан бир неча ансорлар бор эди. У зот мени чақирдилар‑да, мени ортларига мингаштириб олиш учун (туяга) «Их, их», дедилар. Зубайрни ва унинг рашкчилигини эслаб, эркаклар билан бирга юришдан уялдим. У энг рашкчи одам эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менинг уялганимни билиб, ўтиб кетдилар. Зубайрга келиб: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам мени учратиб қолдилар. Бошимда данак бор эди. Ёнларида бир неча саҳобалари ҳам бор эди. Уловга минишим учун (туяни) чўктирдилар. Сенинг рашкингни ўйлаб, у зотдан уялдим», дедим. Шунда у: «Аллоҳга қасамки, данак кўтариб юришинг у зот билан бирга улов минишингдан кўра мен учун оғир бўлди», деди. Шундан кейин Абу Бакр менга отга қарашни қўлимдан оладиган бир ходим юборди. Бу билан гўёки у мени озод қилди».

* Фарсах – 3 мил, 5544 м. Ўртача ташланган 12000 қадам, ўртача тезликда яёв юрилганда 1,5 соатда босиб ўтилган масофа.

1818/5224 - عَنْ أَسْمَاءَ بِنْتِ أَبِي بَكْرٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَتْ: تَزَوَّجَنِي الزُّبَيْرُ وَمَا لَهُ فِي الْأَرْضِ مِنْ مَالٍ وَلَا مَمْلُوكٍ، وَلَا شَيْءٍ غَيْرَ نَاضِحٍ، وَغَيْرَ فَرَسِهِ، فَكُنْتُ أَعْلِفُ فَرَسَهُ، وَأَسْتَقِي الْمَاءَ، وَأَخْرِزُ غَرْبَهُ وَأَعْجِنُ، وَلَمْ أَكُنْ أُحْسِنُ أَخْبِزُ، وَكَانَ يَخْبِزُ جَارَاتٌ لِي مِنَ الْأَنْصَارِ، وَكُنَّ نِسْوَةَ صِدْقٍ، وَكُنْتُ أَنْقُلُ النَّوَى مِنْ أَرْضِ الزُّبَيْرِ الَّتِي أَقْطَعَهُ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم عَلَى رَأْسِي، وَهْيَ مِنِّي عَلَى ثُلُثَيْ فَرْسَخٍ، فَجِئْتُ يَوْمًا وَالنَّوَى عَلَى رَأْسِي، فَلَقِيتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم وَمَعَهُ نَفَرٌ مِنَ الْأَنْصَارِ، فَدَعَانِي ثُمَّ قَالَ: «إِخْ، إِخْ». لِيَحْمِلَنِي خَلْفَهُ، فَاسْتَحْيَيْتُ أَنْ أَسِيرَ مَعَ الرِّجَالِ، وَذَكَرْتُ الزُّبَيْرَ وَغَيْرَتَهُ، وَكَانَ أَغْيَرَ النَّاسِ، فَعَرَفَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم أَنِّي قَدِ اسْتَحْيَيْتُ فَمَضَى، فَجِئْتُ الزُّبَيْرَ فَقُلْتُ: لَقِيَنِي رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم وَعَلَى رَأْسِي النَّوَى، وَمَعَهُ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَأَنَاخَ لِأَرْكَبَ، فَاسْتَحْيَيْتُ مِنْهُ وَعَرَفْتُ غَيْرَتَكَ، فَقَالَ: وَاللهِ لَحَمْلُكِ النَّوَى كَانَ أَشَدَّ عَلَيَّ مِنْ رُكُوبِكِ مَعَهُ، قَالَتْ: حَتَّى أَرْسَلَ إِلَيَّ أَبُو بَكْرٍ بَعْدَ ذَلِكَ بِخَادِمٍ يَكْفِينِي سِيَاسَةَ الْفَرَسِ، فَكَأَنَّـمَا أَعْتَقَنِي.

Улашиш
|
|
Нусха олиш