1860.5466. Анас розияллоҳу анҳу айтади:
«Ҳижоб(масаласи)ни энг яхши биладиган одам менман. Убай ибн Каъб ҳам бу ҳақда мендан сўрар эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Зайнаб бинт Жаҳшга куёв ўлароқ тонг оттирдилар. Унга Мадинада уйланган эдилар. Кун ёйилгандан сўнг одамларни таомга чақирдилар. (Зиёфат тугагач,) Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бироз ўтирдилар. Одамлар туриб кетгандан кейин ҳам баъзи кишилар у зот билан бирга ўтириб қолишди. Охири Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам туриб, юриб кетдилар. Мен ҳам у зот билан кетдим. У зот Оишанинг ҳужрасининг эшигигача етиб бордилар-да, сўнг ҳалигилар чиқиб кетган бўлса керак, деб ўйладилар (ва қайтдилар). Мен ҳам у зот билан бирга қайтдим. Қарасам, улар жойларида ўтиришибди. Шунда у зот яна ортга қайтдилар. Мен ҳам у зот билан бирга иккинчи марта ортга қайтдим. Оишанинг ҳужрасининг эшигигача етиб боргач, ортга қайтдилар. Мен ҳам у зот билан бирга қайтдим. Қарасак, улар туриб кетишган экан. Шунда у зот мен билан ўзларининг ораларига парда тортдилар ва ҳижоб (ояти) нозил қилинди».
1860/5466 – عَنْ أنَسٍ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: أَنَا أَعْلَمُ النَّاسِ بِالْحِجَابِ، كَانَ أُبَيُّ بْنُ كَعْبٍ يَسْأَلُنِي عَنْهُ، أَصْبَحَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم عَرُوسًا بِزَيْنَبَ بْنَتِ جَحْشٍ، وَكَانَ تَزَوَّجَهَا بِالْمَدِينَةِ، فَدَعَا النَّاسَ لِلطَّعَامِ بَعْدَ ارْتِفَاعِ النَّهَارِ، فَجَلَسَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم وَجَلَسَ مَعَهُ رِجَالٌ بَعْدَ مَا قَامَ الْقَوْمُ، حَتَّى قَامَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم فَمَشَى وَمَشَيْتُ مَعَهُ، حَتَّى بَلَغَ بَابَ حُجْرَةِ عَائِشَةَ، ثُمَّ ظَنَّ أَنَّهُمْ خَرَجُوا فَرَجَعْتُ مَعَهُ، فَإِذَا هُمْ جُلُوسٌ مَكَانَهُمْ، فَرَجَعَ وَرَجَعْتُ مَعَهُ الثَّانِيَةَ، حَتَّى بَلَغَ بَابَ حُجْرَةِ عَائِشَةَ، فَرَجَعَ وَرَجَعْتُ مَعَهُ فَإِذَا هُمْ قَامُوا، فَضَرَبَ بَيْنِي وَبَيْنَهُ سِتْرًا، وَأُنْزِلَ الْحِجَابُ.