235.364 Жобир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳумо шундай сўзлаб берди:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам улар (қурайшликлар) билан бирга Каъбага тош ташир эдилар. Устиларида изорлари бор эди. Амакилари Аббос у зотга: «Эй жияним, изорингни ечиб, тошнинг остидан елкангга ташлаб олсанг бўлар эди», деди. Шунда у зот уни ечиб, икки елкаларига ташладилар-у, ҳушларидан кетиб, йиқилдилар. Ўшандан кейин у зот соллаллоҳу алайҳи васалламни кийимсиз ҳолда кўришмади».

Изоҳ: Бу ҳодиса содир бўлган пайтда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам йигирма беш ёшда бўлиб, ҳали пайғамбарлик келмаган эди. Шундай бўлса ҳам, Аллоҳ таоло у кишининг авратларини очиб юришларига изн бермади ва беҳуш қилиб қўйди. Кейин ўзларига келиб, изорларини қайта кийиб олдилар. Ўша воқеадан кейин у зотнинг авратларига номаҳрам кўз тушмади.