2020.6315. Баро ибн Озиб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўринларига кирсалар, ўнг тарафларини босиб ётардилар. Кейин: «Аллоҳумма, асламту нафсии илайка ва важжаҳту важҳии илайка ва фаввадту амрии илайка ва алжа’ту зоҳрии илайка, роғбатан ва роҳбатан илайка, лаа малжа’а ва лаа манжа минка иллаа илайка. Ааманту бикитаабикаллазии анзалта ва бинабиййикаллазии арсалта», дердилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким шуларни айтиб, кейин ўша кечаси ўлса, фитратда ўлади», дедилар».

«Истарҳабууҳум» («уларни қўрқувга солдилар») – «ар-роҳбату»(қўрқув)дан. «Малакуутун» – мулк. У «Роҳабуутун хойрун мин роҳамуутин» кабидир. «Қўрқитилишинг сен учун раҳм қилинишингдан яхшидир», ҳам дейсан.*

* Ушбу хатбошидаги гапларнинг бобга алоқаси йўқ. Шунинг учун кўп нусхаларда бу изоҳ йўқ. Бу таълиқ Аъроф сурасининг тафсирида келган ва ўша ерда изоҳланган.