2066.6520. Абу Саъид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Қиёмат куни Ер битта зуваладек бўлиб, Жаббор жаннат аҳлига зиёфат ўлароқ уни худди бирингиз сафарда зувалани шапатилаб чўзгандек, Ўз қўли* билан айлантириб чўзади». Шу пайт яҳудийлардан бир киши келиб: «Раҳмон сенга барака берсин, эй Абул Қосим! Жаннат аҳлининг қиёмат кунидаги зиёфати ҳақида сенга хабар берайми?» деди. У зот: «Ҳа», дедилар. У Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганларидек, «Ер худди битта зуваладек бўлиб...» деб айтиб берди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бизга қараб, кулиб қўйдилар, ҳатто тишлари кўриниб кетди. Кейин у: «Сенга уларнинг нонхурушлари ҳақида хабар берайинми? Нонхурушлари балом билан наҳанг бўлади», деди. «Буниси нима?» дейишди. У: «Ҳўкиз билан наҳанг.  Шу икковининг жигар ортиғини етмиш минг киши ейди», деди».