Бирор жойинг оғриса, ўнг қўлингни ўша ерга қўйиб, етти марта суртиб, ҳар суртишда ушбу дуони ўқи: «Аъузи биъиззатиллаҳи ва қудротиҳи мин шарри ма ажиду». (Яъни: Аллоҳнинг азизлиги ва улуғлиги ила ўзимда топилган нарсанинг ёмонлигидан паноҳ тилайман).
Усмон ибн Абул Ос Сақафий (розияллоҳу анҳу)дан. Табароний ривояти.
* ضَعْ يَمِينِكَ عَلَى الْمَكَانِ الَّذِى تَشْتَكِى، فَامْسَح بِهَا سَبْعَ مَرَاتٍ، وَقُلْ: (أَعُوذُ بِعزَّةِ اللهِ وَقُدْرَتِهِ مِنْ شَرِّ مَا أجِدَ) فى كل مسحة.
(رواه الطبراني عن عثمان بن أبي العاص الثقفي)
Қамчингизни ходим кўзи тушадиган жойга қўйинглар.
Ибн Аббос (розияллоҳу анҳумо)дан. Баззор ривояти.
Фойда: Қамчига кўзи тушиб турса, айтганларингизни ўз вақтида бажаради.
* ضَعُوا السَّوْطَ حَيْثُ يَرَاهُ الْخَادِمُ.
(رواه البزار عن ابن عباس)
Масжиддаги кулги қабрдаги зулматдир.
Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Дайламий ривояти.
* الضَّحِكُ فِي الْمَسْجِدِ ظُلْمَةٌ فِي القَبْرِ.
(رواه الديلمي عن أنس)
Кулги икки хил бўлади. Бирини Аллоҳ яхши кўради. Иккинчисини Аллоҳ ёмон кўради. Аллоҳ яхши кўрадигани – бир киши янги танишган дўстини кўрганида юзига қараб хурсанд бўлиб кулса, Аллоҳ ёмон кўрадигани – бир киши кулдириш учун ботил сўзни гапирса, ўша сабабли жаҳаннамга етмиш йил шўнғийди.
Ҳасан Басрий (раҳимаҳуллоҳ) мурсал ҳолатда қилган ривоят.
* الضَّحِكُ ضَحِكَانِ، ضَحِكٌ يُحِبُّهُ اللهُ، وَضَحِكٌ يَمْقُتُهُ اللهُ. فَأَمَّا الضَّحِكُ الَّذِى يُحِبُّهُ اللهُ، فَالرَّجُلُ يَكْشُرُ فِي وَجْهِ أخِيهِ حِدَاثَةَ عَهْدٍ بِهِ وَشَوْقًا إِلَى رُؤْيَتِهِ، وَأَمَّا الضَّحِكُ الّّذِى يَمْقُتُ اللهُ تَعَالَى عَلَيْهِ فَالرَّجُلُ يَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ الْجَفَاءِ أَوِ البَاطِلِ، لِيَضحكَ أَوْ يُضْحكَ يَهْوِى بِهَا فِي جَهَنَّمَ سَبْعِينَ خَرِيفًا.
(رواه الحسن البصري مرسلا)
Зиёфат уч кундир. Жоизлиги, яъни ўртачаси бир кеча ва кундуз. Ким Аллоҳга ва охират кунига имон келтирса, меҳмонини ҳурмат қилсин. Ким Аллоҳга ва охират кунига имон келтирса, яхши сўзни гапирсин ёки жим турсин.
Бухорий ва Муслим ривояти.
* الضِّيَافَةُ ثَلاَثَةُ أَيَّامٍ، جَائِزَتُهُ يَوْمٌ وَلَيْلَةٌ، وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَلْيُكْرِمْ ضَيْفَهُ، وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَلْيَقُلْ خَيْرًا أَوْ لِيَسْكُتْ.
(رواه البخاري ومسلم)
Меҳмон ўз ризқи билан келиб, (зиёфат берган) қавмнинг гуноҳларини олиб кетади. (Шу зиёфат боис Аллоҳ таоло) улардан гуноҳларини тозалайди.
Абу Дардо (розияллоҳу анҳу)дан. Абу Шайх ривояти.
* الضَّيْفُ يَأْتِى بِرِزْقِهِ، وَيَرْتَحلُ بذُنُوبِ الْقَوْمِ يُمَحِّصُ عَنْهُمْ ذُنُوبَهُمْ.
(رواه أبو الشيخ عن أبي الدرداء)