Кундузи ёки кечаси Аллоҳ йўлида юриш дунё ва ундаги нарсалардан яхшидир.
Бухорий ва Муслим ривояти.
* غَدْوَةٌ فِي سَبِيلِ اللهِ أَوْ رَوْحَةٌ، خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا.
(رواه الشيخان)
Ҳаммомдан чиққандан кейин совуқ сув билан икки оёқни ювиш бош оғриғидан омонликдир.
Абу Нуайм ривояти.
* غَسْلُ الْقَدَمَيْنِ بِالْمَاءِ الْبَارِدِ بَعْدَ الْخُرُوجِ مِنَ الْحَمَّامِ أَمَانٌ مِنَ الصُّدَاعِ.
(رواه أبو نعيم)
Ҳар бир балоғатга етган кишига жума куни ғусл қилиш, яъни ювиниш вожибдир.
Абу Саид (розияллоҳу анҳу)дан қилинган ривоят.
* غُسْلُ الْجُمعَةِ وَاجِبٌ عَلَى كُلِّ مُحْتَلِمٍ.
(رواه أبو سعيد الخدري)
Сизларни икки мастлик ўраб олган: яшашни яхши кўриш ва жоҳилликни ёқтириш. Мана шу жиҳатлар мужассам бўлса, яхшиликка ҳам буюрмайсизлар, ёмонликдан ҳам қайтармайсизлар. Аллоҳнинг Китоби ва Расулининг суннатида қоим бўлувчилар аввалги муҳожир ва ансорлар кабидир.
Ҳазрат Ойша (розияллоҳу анҳо)дан. Абу Нуайм ривояти.
* غَشِيَتْكُمُ السَّكْرَتَانِ: سَكْرَةُ حُبِّ الْعَيْشِ وَحُبِّ الْجَهلِ، فَعِنْدَ ذَلِكَ لا تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَلاَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَالْقَائِمُونَ بِالْكِتَابِ وَالسُّنَّةِ كَالسَّابِقِينَ الأوَّلِينَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالأنْصَارِ.
(رواه أبو نعيم عن عائشة)
Идишлар устини ёпинглар, сув идишларини маҳкамланглар. Чунки йилда шундай кеча борки, ўша кечада вабо тушади. Шу вабо усти ёпилмаган бирор идиш ёки оғзи маҳкамланмаган сув идиш олдидан ўтса, ўша нарсага тушади.
Аҳмад ва Муслим ривояти.
* غَطُّوا الإِنَاءَ، وَأَوْكِئُوا السِّقَاءَ، فَإِنَّ فِي السَّنَةِ لَيْلَةً يَنْزِلُ فِيهَا وَبَاءٌ لاَ يَمُرُّ بِإِنَاءٍ لَمْ يُغَطَّ، وَلاَ سِقَاءٍ لَمْ يُوكَأ إِلاَّ وَقَعَ فِيهِ مِنْ ذَلِكَ الْوَبَاءِ.
(رواه أحمد ومسلم)
Бир фоҳиша аёлнинг гуноҳлари мағфират қилинди. Чунки кетаётганида қудуқ олдида чанқоқ ўлдиришига оз қолганидан тилини осилтириб турган итни учратиб қолди. Оёғидаги маҳсисини ечиб, рўмоли билан боғлаб сув тортиб олди-да, унга ичирди. Шунинг учун гуноҳлари кечирилди.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ривояти.
* غُفِرَ لإمْرَأَةٍ مُومِسَةٍ مَرَّتْ بِكَلْبٍ عَلَى رَأْسِ رَكِيٍّ يَلْهَثُ قَدْ كَادَ يَقْتُلُهُ الْعَطَشُ، فَنَزَعَتْ خُفَّهَا فَأَوْثَقَتْهُ بِخِمَارِهَا فَنَزَعَتْ لَهُ مِنَ الْمَاءِ فَغُفِرَ لَهَا بِذَلِكَ.
(رواه البخاري عن أبي هريرة)
Ғазабланиш шайтондандир. Шайтон эса оловдан халқ қилинган (яратилган). Оловни сув ўчиради. Қачон сизлардан бирингиз ғазабланса, ювинсин.
Муовия (розияллоҳу анҳу)дан. Абу Нуайм ривояти.
* الْغَضَبُ مِنَ الشَّيْطَانِ، وَالشَّيطَانُ خُلِقَ مِنَ النَّارِ، وَالْمَاءُ يُطْفِئُ النَّارَ، فَإِذَا غَضِبَ أَحَدُكُمْ فَلْيَغْتَسِلْ.
(رواه أبو نعيم عن معاوية)
Эрталаб ва кечқурун, яъни доим илм талабида юриш Аллоҳ наздида Унинг йўлидаги жиҳоддан ҳам афзалдир.
Ибн Аббос (розияллоҳу анҳумо)дан. Дайламий ривояти.
* الغُدُوُّ وَالرَّواحُ فِي تَعَلُّمِ الْعِلْمِ أَفْضَلُ عِنْدَ اللهِ مِنَ الْجِهَادِ فِي سَبِيلِ اللهِ.
(رواه الديلمي عن ابن عباس)
Ғариб киши касал бўлиб, ўнг томони, чап тарафи, олди ва орқасига қараса-ю, бирорта ҳам танийдиган кишини топа олмаса, Аллоҳ унинг аввалги гуноҳларини кечиради.
Ибн Аббос (розияллоҳу анҳумо)дан. Ибн Нажжор ривояти.
* الغَرِيبُ إِذَا مَرَضَ فَنَظَرَ عَنْ يَمِينِهِ، وَعَنْ شِمَالِهِ، وَمِنْ أَمَامِهِ، وَمِنْ خَلْفِهِ، فَلَمْ يرَ أَحَدًا يَعْرفهُ، يَغْفِرُ اللهَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ.
(رواه ابن النجار عن ابن عباس)
Олов ўтинни егани каби, кин ва ҳасад яхшиликларни ейди.
Ҳасан (розияллоҳу анҳу)дан қилинган ривоят.
* الغِلُّ وَالْحَسَدُ يَأْكلانِ الْحَسَنَاتِ كَمَا تَأْكلُ النَّارُ الْحَطَبَ.
(رواه الحسن)
Одамлар қўлидаги нарсадан ноумид бўлиш бойликдир. Сен тамадан сақлан, чунки у нақд фақирликдир.
Ибн Аббос (розияллоҳу анҳумо)дан. Аскарий ривояти.
* الغِنَى اليأسُ مِمَّا فِي أَيْدِ النَّاسِ، وَإِيَّاكَ وَالطَّمَعَ فَإِنَّهُ الْفَقْرُ الْحَاضِرُ.
(رواه العسكري عن ابن عباس)
Нафси бой (тўқ) бўлиш ҳақиқий бойликдир.
Бухорий ва Муслим ривояти.
* الغَنِىُّ غَنِىُّ النَّفْس.
(رواه الشيخان)
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): «Биродаринг кариҳ (ёмон) кўрадиган нарсани зикр қилишинг ғийбатдир», деганларида, бир киши: «Агар биродаримда ўша айтган нарсам мавжуд бўлса-чи?» деганида, у зот (алайҳиссалом): «Зикр қилган нарсанг биродарингда мавжуд бўлса, ғийбат қилган бўласан. Агар айтган нарсанг (унда) мавжуд бўлмаса, бўҳтон қилган бўласан», дедилар.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Аҳмад ривояти.
* الْغِيبَةُ: ذِكْرُكَ أَخَاكَ بِمَا يَكْرَهُ، قَالَ رَجُلٌ، أَفَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ فِي أَخِي مَا أَقُولُ؟ قَالَ: إِنْ كَانَ فِي أَخِيكَ مَا تَقُولُ، فَقَدِ اغْتَبْتَهُ، وَإِنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ مَا تَقُولُ فَقَدْ قذفْتهُ.
(رواه أحمد عن أبي هريرة)
Рашкчи, ғаюр бўлиш имондандир. Аёлларга аралашиб, ўйнашиб юриш нифоқдандир.
Дайламий ривояти.
* الغَيْرَةُ مِنَ الإيْمَانِ، وَالْمَذَاءُ مِنَ النِّفَاقِ.
(رواه الديلمي)
Жума куни ғусл қилиш ҳар бир балоғатга етган кишига вожибдир. Агар топса, мисвок қилиш ва хушбўй нарсалар суртиб юриш суннатдир.
Абу Саид (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ривояти.
* الغُسْلُ يَوْمَ الْجُمعَةِ وَاجِبٌ عَلَى كُلِّ مُحْتَلِمٍ، وَأَنْ يَسْتَنَّ، وَأَنْ يَمَسَّ طِيبًا إِنْ وَجَدَ.
(رواه الشيخان عن أبي سعيد)