Жуъайд ибн Абдурраҳмондан ривоят қилинади:
«Соиб ибн Язиднинг бундай деганини эшитдим: «Холам мени Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига олиб бориб: «Эй Аллоҳнинг Расули, синглимнинг ўғли касалга чалиниб қолди», деди. Шунда у зот бошимни силадилар ва барака тилаб, ҳаққимга дуо қилдилар. У зот таҳорат олдилар. Мен таҳоратдан ортиб қолган сувдан ичдим. Кейин ортларига ўтиб турдим ва икки кураклари ўртасидаги муҳрни кўрдим. У чимилдиқни қадаш учун ишлатиладиган тугмага ўхшарди».
16- حَدَّثَنَا أَبُو رَجَاءٍ قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا حَاتِمُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ، عَنِ الْجَعْدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، قَالَ: سَمِعْتُ السَّائِبَ بْنَ يَزِيدَ، يَقُولُ: ذَهَبَتْ بِي خَالَتِي إِلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَتْ: يَا رَسُولَ اللهِ، إِنَّ ابْنَ أُخْتِي وَجِعٌ فَمَسَحَ رَأْسِي وَدَعَا لِي بِالْبَرَكَةِ، وَتَوَضَّأَ، فَشَرِبْتُ مِنْ وَضُوئِهِ، وَقُمْتُ خَلْفَ ظَهْرِهِ، فَنَظَرْتُ إِلَى الْخَاتَمِ بَيْنَ كَتِفَيْهِ، فَإِذَا هُوَ مِثْلُ زِرِّ الْحَجَلَةِ
Жобир ибн Самура розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг икки елкалари орасида қизил ғуддасимон нубувват муҳрини кўрдим. У кабутар тухумидек эди».
17- حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ يَعْقُوبَ الطَّالْقَانِيُّ، قَالَ: حدَّثَنَا أَيُّوبُ بْنُ جَابِرٍ، عَنْ سِمَاكِ بْنِ حَرْبٍ، عَنْ جَابِرِ بْنِ سَمُرَةَ، قَالَ: رَأَيْتُ الْخَاتَمَ بَيْنَ كَتِفَيْ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، غُدَّةً حَمْرَاءَ، مِثْلَ بَيْضَةِ الْحَمَامَةِ
Румайса розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Саъд ибн Муоз вафот этган кун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам – ўша куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга яқинлашганларидан икки елкалари орасидаги нубувват муҳрини ўпишни хоҳласам ўпган бўлардим – у ҳақида: «Саъднинг вафотига Раҳмонинг арши қимирлади», деётганларини эшитдим».
18- حَدَّثَنَا أَبُو مُصْعَبٍ الْمَديَنِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا يُوسُفُ بْنُ الْمَاجِشُونِ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَاصِمِ بْنِ عُمَرَ بْنِ قَتَادَةَ، عَنْ جَدَّتِهِ رُمَيْثَةَ، قَالَتْ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم، - وَلَوْ أَشَاءُ أَنْ أُقَبِّلَ الْخَاتَمَ الَّذِي بَيْنَ كَتِفَيْهِ مِنْ قُرْبِهِ لَفَعَلْتُ -، يَقُولُ لِسَعْدِ بْنِ مُعَاذٍ يَوْمَ مَاتَ: اهْتَزَّ لَهُ عَرْشُ الرَّحْمَنِ
Ғуфранинг мавлоси Умар ибн Абдуллоҳдан ривоят қилинади:
«Али розияллоҳу анҳунинг овлоди Иброҳим ибн Муҳаммад: «Али розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни васфлаганда», деб туриб узун ҳадисни тўлалигича айтди ва сўзи орасида: «Икки елкалари орасида нубувват муҳри бор эди. У пайғамбарларнинг муҳри», деди».
19- حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَبْدَةَ الضَّبِّيُّ، وَعَلِيُّ بْنُ حُجْرٍ، وَغَيْرُ وَاحِدٍ، قَالُوا: حَدَّثَنَا عِيسَى بْنُ يُونُسَ، عَنْ عُمَرَ بْنِ عَبْدِ اللهِ مَوْلَى غُفْرَةَ، قَالَ: حَدَّثَنِي إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُحَمَّدٍ مِنْ وَلَدِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ، قَالَ: كَانَ عَلِيٌّ، إِذَا وَصَفَ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم... فَذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ، وَقَالَ: بَيْنَ كَتِفَيْهِ خَاتَمُ النُّبُوَّةِ، وَهُوَ خَاتَمُ النَّبِيِّينَ
Абу Зайд Амр ибн Ахтаб Ансорий розияллоҳу анҳудан ривот қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: «Эй Зайднинг отаси, яқинроқ келиб орқамни силагин», дедилар. Мен орқаларини силаган эдим қўлим муҳрга тегди.
Ҳадис ровийларидан Илбоъ Абу Зайддан: «Бу муҳр нима?», деб сўради. Абу Зайд: «Унинг устидан ўсиб чиққан сочлар йиғиндиси бор эди», деди».
20- حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو عَاصِمٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَزْرَةُ بْنُ ثَابِتٍ، قَالَ: حَدَّثَنِي عِلْبَاءُ بْنُ أَحْمَرَ الْيَشْكُرِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنِي أَبُو زَيْدٍ عَمْرُو بْنُ أَخْطَبَ الأَنْصَارِيُّ، قَالَ: قَالَ لِي رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: يَا أَبَا زَيْدٍ، ادْنُ مِنِّي فَامْسَحْ ظَهْرِي، فَمَسَحْتُ ظَهْرَهُ، فَوَقَعَتْ أَصَابِعِي عَلَى الْخَاتَمِ قُلْتُ: وَمَا الْخَاتَمُ ؟ قَالَ: شَعَرَاتٌ مُجْتَمِعَاتٌ
Абу Бурайда розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинага келганларида Салмон Форсий у зотнинг ҳузурларига дастурхон билан борди. Унда ҳўл мева бор эди. У таомни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига қўйди. У зот: «Эй Салмон нима бу?», дедилар. У: «Бу сиз ва асҳобларингизга садақа», деди. У зот: «Буни ол! Биз садақа емаймиз», дедилар. Салмон дастурхонни йиғиштириб олди. Эртасига яна худди шу йўсинда тоамни келтириб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига қўйди. У зот: «Эй Салмон нима бу?», дедилар. У: «Сизга ҳадя», деди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобаларига: «(Буни ейиш учун) кенгроқ ўтиринглар», дедилар. Салмон Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг орқаларидаги (нубувват) хотамини (пайғамбарлик муҳрини) кўрди ва у зотга иймон келтирди. У яҳудийлар қўлида қул эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уни яҳудийлардан фалон дирҳамга сотиб олдилар. Шунингдек, берилган пулга қўшимча тарзда яҳудийларга хурмо дарахтларини экиб, ўша дарахтлар ҳосил бергунича Салмон хурмозорда ишлаш шарти билан озод қилинди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам (шартда келишилган) хурмо дарахтларидан биттадан ташқари ҳаммасини экдилар. (Экилмай қолган) биттасини Умар экди. Ўша экилган йилининг ўзида (одатдан ташқари ўлароқ) барча дарахтлар ҳосилга кирди. Фақат битта дарахт ҳосил бермади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳосил бермаган дарахт иши нима бўлди?», дедилар. Умар: «Эй Аллоҳнинг Расули, у дарахтни мен эккан эдим», деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дарахтни ердан суғуриб олиб, қайта экдилар ва дарахт ўша йили ҳосил берди».
21- حَدَّثَنَا أَبُو عَمَّارٍ الْحُسَيْنُ بْنُ حُرَيْثٍ الْخُزَاعِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ حُسَيْنِ بْنِ وَاقِدٍ، حَدَّثَنِي أَبِي، قَالَ: حَدَّثَنِي عَبْدُ اللهِ بْنُ بُرَيْدَةَ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبِي بُرَيْدَةَ، يَقُولُ: جَاءَ سَلْمَانُ الْفَارِسِيُّ إِلَى رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، حِينَ قَدِمَ الْمَدِينَةَ بِمَائِدَةٍ عَلَيْهَا رُطَبٌ، فَوَضَعَهَا بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَ: يَا سَلْمَانُ مَا هَذَا ؟ فَقَالَ: صَدَقَةٌ عَلَيْكَ، وَعَلَى أَصْحَابِكَ، فَقَالَ: ارْفَعْهَا، فَإِنَّا لا نَأْكُلُ الصَّدَقَةَ، قَالَ: فَرَفَعَهَا، فَجَاءَ الْغَدَ بِمِثْلِهِ، فَوَضَعَهُ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَ: مَا هَذَا يَا سَلْمَانُ ؟ فَقَالَ: هَدِيَّةٌ لَكَ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم لأَصْحَابِهِ: ابْسُطُوا ثُمَّ نَظَرَ إِلَى الْخَاتَمِ عَلَى ظَهْرِ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فَآمَنَ بِهِ، وَكَانَ لِلْيَهُودِ فَاشْتَرَاهُ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم، بِكَذَا وَكَذَا دِرْهَمًا عَلَى أَنْ يَغْرِسَ لَهُمْ نَخْلا، فَيَعْمَلَ سَلْمَانُ فِيهِ، حَتَّى تُطْعِمَ، فَغَرَسَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم، النَّخلَ إِلَّا نَخْلَةً وَاحِدَةً، غَرَسَهَا عُمَرُ فَحَمَلَتِ النَّخْلُ مِنْ عَامِهَا، وَلَمْ تَحْمِلْ نَخْلَةٌ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: مَا شَأْنُ هَذِهِ النَّخْلَةِ ؟ فَقَالَ عُمَرُ: يَا رَسُولَ اللهِ، أَنَا غَرَسْتُهَا، فَنَزَعَهَا رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فَغَرَسَهَا فَحَمَلَتْ مِنْ عَامِهَا
Абу Назра Авақий раҳматуллоҳи алайҳдан ривоят қилинади:
«Абу Саид Худрий розияллоҳу анҳудан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг хотамлари яъни нубувват муҳри ҳақида сўрадим. У: «(Нубувват муҳри) у зотнинг орқаларида дўккайиб турган бир парча гўшт эди», деди».
22- حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا بِشْرُ بْنُ الْوَضَّاحِ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو عَقِيلٍ الدَّوْرَقِيُّ، عَنْ أَبِي نَضْرَةَ الْعَوَقِيِّ، قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا سَعِيدٍ الْخُدْرِيَّ، عَنْ خَاتَمِ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم يَعْنِي خَاتَمَ النُّبُوَّةِ، فَقَالَ: كَانَ فِي ظَهْرِهِ بَضْعَةٌ نَاشِزَةٌ
Абдуллоҳ ибн Сиржис розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Мен Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига келдим. У зот саҳобалар билан бирга эдилар. Мен мана бундай қилиб у зотнинг орқаларига ўтдим. У зот мен хоҳлаётган нарсани билдилар ва орқаларидан ридоларини тушурдилар. Шунда у зотнинг икки елкаларида нубувват муҳрининг жойини кўрдим. У атрофи холлар билан ўралган уюмчадек, худди сўгаллардек эди. Бурилиб олиб у зотнинг олд томонларидан келдим ва «Аллоҳ сизни мағфират қилсин, ё Расулуллоҳ», дедим. У зот: «Сени ҳам», дедилар. (Абдуллоҳ ибн Сиржисдан бу гапни эшитган) қавм: «Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам сен учун истиғфор сўрадиларми?», деди. У: «Ҳа, сизларга ҳам (истиғфор сўрадилар)», деб «Ўзингнинг, мўминларнинг ва мўминаларнинг гуноҳлари учун мағфират сўра»[1] оятини тиловат қилди».
[1] Муҳаммад сураси, 19 оят.
23- حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْمِقْدَامِ أَبُو الأَشْعَثِ الْعِجْلِيُّ الْبَصْرِيُّ، قَالَ: أَخْبَرَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ، عَنْ عَاصِمٍ الأَحْوَلِ، عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ سَرْجِسَ، قَالَ: أَتَيْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم وَهُوَ فِي نَاسٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَدُرْتُ هَكَذَا مِنْ خَلْفِهِ، فَعَرَفَ الَّذِي أُرِيدُ، فَأَلْقَى الرِّدَاءَ عَنْ ظَهْرِهِ، فَرَأَيْتُ مَوْضِعَ الْخَاتَمِ عَلَى كَتِفَيْهِ، مِثْلَ الْجُمْعِ حَوْلَهَا خِيلانٌ، كَأَنَّهَا ثَآلِيلُ، فَرَجَعْتُ حَتَّى اسْتَقْبَلْتُهُ، فَقُلْتُ: غَفَرَ اللَّهُ لَكَ يَا رَسُولَ اللهِ، فَقَالَ: وَلَكَ فَقَالَ الْقَوْمُ: أَسْتَغْفَرَ لَكَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم ؟ فَقَالَ: نَعَمْ، وَلَكُمْ، ثُمَّ تَلا هَذِهِ الآيَةَ ﴿وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ﴾.