91-2054. Адий ибн Ҳотим розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

Мен: «Эй Аллоҳнинг Расули, итимни тасмия* айтиб, қўйиб юбораман. Кейин у билан бирга ов устида бошқа бир итни кўриб қоламан, мен унга тасмия айтмаган бўламан ва (ўлжани) иккаласидан қайси бири тутганини билмай қоламан», дедим. У зот: «Ема, сен фақат ўз итингга тасмия айтгансан, бошқасига тасмия айтмагансан», дедилар».

* Тасмия айтиш – Аллоҳнинг исмини айтиш. Тасмия «Бисмиллаҳ», «Бисмиллаҳ, Аллоҳу акбар», «Бисмиллаҳир‑роҳманир‑роҳим» ёки бошқа лафзлар билан бўлиши мумкин.