(1) ЧАҚАЛОҚҚА ИСМ ҚЎЙИШ ҲАҚИДА
(1) بَاب: تَسْمِيَةِ الْمَوْلُودِ
1861.5467. Абу Мусо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Ўғил қўрдим. Уни Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига олиб бордим. Унга Иброҳим деб исм қўйдилар. Хурмо билан танглайини кўтардилар, унга барака тилаб дуо қилдилар ва уни менга тутдилар».
1861/5467 - عَنْ أَبِي مُوسَى رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: وُلِدَ لِي غُلَامٌ، فَأَتَيْتُ بِهِ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم فَسَمَّاهُ إِبْرَاهِيمَ، فَحَنَّكَهُ بِتَمْرَةٍ، وَدَعَا لَهُ بِالْبَرَكَةِ، وَدَفَعَهُ إِلَيَّ.
1862.5469. Ҳишом отасидан ривоят қилади:
«Асмо бинт Абу Бакр розияллоҳу анҳумо Маккада Абдуллоҳ ибн Зубайрга ҳомиладор бўлганини айтиб, шундай деди: «Йўлга чиққанимда ой‑куним етиб қолган эди. Мадинага келиб, Қубога* тушдим ва Қубода туғдим. Сўнгра уни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга олиб келиб, қучоқларига қўйдим. У зот бир хурмо опкелтириб, уни чайнадилар, кейин оғзига туфлаб қўйдилар. Унинг ичига илк кирган нарса Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг тупуклари бўлди. Кейин хурмо билан танглайини кўтардилар. Кейин ҳаққига дуо қилдилар, барака тиладилар. У Исломда туғилган илк чақалоқ бўлди. Бунга роса қувонишди, чунки уларга: «Яҳудийлар сизларни сеҳрлаб қўйган, энди сизлар фарзанд кўрмайсизлар», дейишган эди».
* Қубо – Мадинаи Мунавваранинг ғарбидаги жой номи. Масжиди Набавийдан тахминан 5 км узоқликда жойлашган. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳижрат қилиб келганларида биринчи шу жойга тушганлар ва ўша ерда илк масжидга асос солганлар.
1862/5469 – حَدِيثُ أَسْمَاءَ بِنْتِ أَبِي بَكْرٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا: أَنَّهَا وَلَدَتْ عَبْدَ اللهِ بْنِ الزُّبَيْرِ، تَقَدَّمَ فِي حَدِيثِ الـهِجْرَةِ، وَزَادَ هُنَا: فَفَرِحُوا بِهِ فَرَحًا شَدِيدًا، لِأَنَّهُمْ قِيلَ لَهُمْ: إِنَّ الْيَهُودَ قَدْ سَحَرَتْكُمْ فَلَا يُولَدُ لَكُمْ.
(2) АҚИҚАДА БОЛАДАН АЗИЯТНИ КЕТКАЗИШ* ҲАҚИДА
* «Азиятни кетказиш» деган жумла ҳақида уламолар бир неча фикрлар айтишган. Баъзилар: «Бу ерда жоҳилият даврида одат бўлган янги туғилган чақалоқнинг баданига қон суриш назарда тутилган», дейишса, баъзилари: «Хатна қилиш кўзда тутилган», дейишган. Яна бадандаги ифлосликларни кетказиш, чўмилтириш ёки сочини олиш, деган фикрлар ҳам бор.
(2) بَاب: إِمَاطَةِ الْأَذَى عَنِ الصَّبِيِّ فِي الْعَقِيقَةِ
1863.5471, 5472. Салмон ибн Омир Зоббий розияллоҳу анҳу сўзлаб берди:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «
1863/5472 - عَنْ سَلْمَانَ بْنِ عَامِرٍ رَضِيَ الله عَنْهُ، قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ الله صلى الله عليه وسلم يَقُولُ: «مَعَ الْغُلَامِ عَقِيقَةٌ، فَأَهْرِيقُوا عَنْهُ دَمًا، وَأَمِيطُوا عَنْهُ الْأَذَى».
(3) ФАРАЪ ҲАҚИДА
(3) بَاب: الْفَرَعِ
1864.5473. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
(Ровийлардан бири айтади:) «Фараъ – илк туғилган. Уни тоғутларига атаб сўйишар эди. Атира эса ражабдагиси».
* Фараъ – туянинг биринчи боласи бўлиб, жоҳилиятда уни олиҳаларга атаб сўйишар эди. Жоҳилият араблари яна ражаб ойининг ўнинчи куни ҳам ибодат маъносида туя сўйишар ва уларини «атира» деб аташарди.
1864/5473 - عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ الله عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: «لَا فَرَعَ وَلَا عَتِيرَةَ». وَالْفَرَعُ أَوَّلُ النِّتَاجِ، كَانُوا يَذْبَحُونَهُ لِطِوَاغِيتِهِمْ، وَالْعَتِيرَةُ فِي رَجَبٍ.