«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўлжа тақсимладилар. Мен: «Эй Аллоҳнинг Расули, Аллоҳга қасамки, манавилардан кўра бошқалар бунга ҳақлироқ эди», дедим. У зот шундай дедилар: «Улар қўполлик билан сўрашди. Акс ҳолда (яъни қўполлик қилишгани учун бермасам) мени бахилга чиқаришарди. Мен эса бахил эмасман», дедилар».
Имом Муслим ривояти.
Шарҳ: Бу ерда Пайғамбар алайҳиссаломнинг жоҳилларга нисбатан сабр-бардошлари ва Умар ибн Хаттобнинг иффатлари баён қилиб, хиралик қилиб сўрашдан ман қилинмоқда.
«Акс ҳолда (яъни қўполлик қилишгани учун бермасам) мени бахилга чиқаришарди. Мен эса бахил эмасман». Чунки бахиллик Пайғамбарларнинг ахлоқи эмас. Расулуллоҳ с.а.в.дан бахиллик содир бўлиши мумкин ҳам эмас.
566 - وَعَنْ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَسَمَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَسْماً، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ؛ لَغَيْرُ هَؤُلَاءِ كَانُوا أَحَقَّ بِهِ مِنْهُمْ؟! قَالَ: «إِنَّهُمْ خَيَّرُونِي أَنْ يَسْأَلُونِي بِالْفُحْشِ، أَوْ يُبَخِّلُونِي، وَلَسْتُ بِبَاخِلٍ». رَوَاهُ مُسْلِمٌ [1056].