604. Абу Сирваъата Уқба ибн Ҳорис розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«У киши Абу Иҳоб ибн Азизнинг қизига уйланди. Шунда бир аёл келиб: «Мен Уқбани ҳам, у уйланган(келин)ни ҳам эмизганман», деди. Уқба унга: «Мени эмизганингни билмайман, менга бунинг хабарини берган ҳам эмассан», деди. Кейин Мадинада турган Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига уловда бориб, у зотдан сўради. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Қандай қилиб? Айтилибди-ку ахир?!» дедилар. Шундай қилиб, Уқба у билан ажрашди ва у (қиз) бошқа эрга никоҳланди».

Имом Бухорий ривояти.

Шарҳ: Ҳадисдан олинадиган хулосалар:

– Насаб жиҳатидан ҳаром бўлган нарсалар эмизикли сабабли ҳам ҳаром бўлади.

– Эмизишни исботланишида эмизганнинг гувоҳлик бериши кифоя қилади.

– Саҳобаларнинг ҳақ ҳукм устида тўхталиб, амал қилишга рағбатлари очиқ намоён бўлмоқда. Чунки Уқба ибн Ҳорис Расулуллоҳ с.а.в.дан сўраш учун уловга миниб, Макадан Мадинага йўлга чиқишлари шуни кўрсатади.

– Ким учун бир ҳукм ёки иш шубҳали бўлиб қолса, аҳли илмлардан сўраши лозим.

– Илм талаби йўлида сафарга отланиш.

– Шаръий ҳукмни билган кишига унга амал қилиши шарт бўлади.

– Мусулмон банда дини ва обрўсини сақлаш мақсадида шубҳаларни тарк қилиши лозим.