Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Уч киши борки, қиёмат куни Аллоҳ уларга гапирмайди ҳам, покламайди ҳам, уларга назар ҳам солмайди ва уларга аламли азоб бордир: зинокор қария; ёлғончи подшоҳ; мутакаббир камбағал».
Имом Муслим ривояти.
Шарҳ: Бу ҳадисдан маълум бўлмоқдаки, зино, ёлғон ва такаббурлик кабира ҳамда ҳалокатга элтувчи гуноҳлардан экан. Энди мана шу уч ёмон хислат уч тоифада содир бўлса, ундан ҳам жирканчли экан. Ўлим эшиги олдига келиб қолган кекса ёшли кимса зино қилса, демак у кишининг табиати бузуқ ва диндорлиги кам эканига далил экан. Шунингдек, ёлғон ҳамма нарсага ҳукмрон подшоҳдан содир бўлса, унинг пасткашлиги ва кам мурувватли эканига далил экан. Такаббурлик ҳеч нарсага эга бўлмаган камбағалдан содир бўлса, дин ишини енгил сановчи кимса эканига далилдир.
629 – وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ: «ثَلَاثَةٌ لَا يُكَلِّمُهُمُ اللهُ يَوْمَ القِيَامَةِ، وَلَا يُزَكِّيهِمْ، وَلَا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ، وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ: شَيْخٌ زانٍ، وَمَلِكٌ كَذَّابٌ، وَعَائِلٌ مُسْتَكْبِرٌ». رَوَاهُ مُسْلِمٌ [107].
«العَائِلُ»: الفَقِيرُ.